Plutarco: La cultura è l’unico bene duraturo [D] (struttura)

 

Εὐγένεια καλὸν μέν, ἀλλὰ προγόνων ἀγαθόν.

 

Πλοῦτος δὲ τίμιον μέν, ἀλλὰ τύχης κτῆμα,

ἐπειδὴ

τῶν μὲν ἐχόντων

πολλάκις ἀφείλετο,

τοῖς δ᾽οὐκ ἐλπίσασι

φέρουσα

προσήνεγκε,

καὶ ὁ πολὺς πλοῦτος σκοπὸς ἔκκειται

τοῖς βουλομένοις

βαλλάντια τοξεύειν,

κακούργοις οἰκέταις καὶ συκοφάνταις,

καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι καὶ τοῖς πονηροτάτοις μέτεστι.

 

Δόξα γε μὴν σεμνὸν μέν, ἀλλ᾽ἀβέβαιον.

 

Κάλλος δὲ περιμάχητον μέν, ἀλλ᾽ὀλιγοχρόνιον.

 

Ὑγίεια δὲ τίμιον μέν, ἀλλ᾽εὐμετάστατον.

 

Ἰσχὺς δὲ ζηλωτὸν μέν, ἀλλὰ νόσῳ εὐάλωτον καὶ γήρᾳ.

 

Τὸ δ᾽ὅλον

εἴ τις ἐπὶ τῇ τοῦ σώματος ῥώμῃ φρονεῖ,

μαθέτω

γνώμης διαμαρτάνων.

 

Πόστον γάρ ἐστιν ἰσχὺς ἀνθρωπίνη τῆς τῶν ἄλλων ζῴων δυνάμεως;

 

Λέγω δ᾽οἷον ἐλεφάντων καὶ ταύρων καὶ λεόντων.

 

Παιδεία δὲ τῶν ἐν ἡμῖν μόνον ἐστὶν ἀθάνατον καὶ θεῖον.

 

Καὶ δύο τὰ πάντων ἐστὶ κυριώτατα ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει, νοῦς καὶ λόγος.

 

Καὶ ὁ μὲν νοῦς ἀρχικός ἐστι τοῦ λόγου,

ὁ δὲ λόγος ὑπηρετικὸς τοῦ νοῦ,

τύχῃ μὲν ἀνάλωτος,

συκοφαντίᾳ δ᾽ἀναφαίρετος,

νόσῳ δ᾽ἀδιάφθορος,

γήρᾳ δ᾽ἀλύμαντος.