Fedro

I 15 – L’asino e il padrone

In principatu commutando, saepius

nil praeter domini nomen mutant pauperes.

Id esse verum parva haec fabella indicat.

Asellum in prato timidus pascebat senex.

Is hostium clamore subito territus

suadebat asino fugere ne possent capi.

At ille lentus: "Quaeso, num binas mihi

clitellas impositurum victorem putas?".

Senex negavit. "Ergo quid mea,

cui serviam, clitellas dum portem unicas?".

I 26 – La volpe e la cicogna

Nulli nocendum: si quis vero laeserit,

multandum simili iure fabella admonet.

Vulpes ad cenam dicitur ciconiam

prior invitasse et illi in patina liquidam

posuisse sorbitionem, quam nullo modo

gustare esuriens potuerit ciconia.

Quae vulpem cum revocasset, intrito cibo

plenam lagonam posuit: huic rostrum inserens

satiatur ipsa et torquet convivam fame.

Quae cum lagonae collum frustra lamberet,

peregrinam sic locutam volucrem accepimus:

«Sua quisque exempla debet aequo animo pati».

I 30 – Le rane e i tori

Humiles laborant ubi potentes dissident.

Rana in palude pugnam taurorum intuens:

«Heu quanta nobis instat pernicies!» ait.

Interrogata ab alia cur hoc diceret,

de principatu cum illi certarent gregis

longeque ab ipsis degerent vitam boves:

«Est statio separata ac diversum genus;

expulsus regno nemoris qui profugerit,

paludis in secreta veniet latibula

et proculcatas obteret duro pede.

Ita caput ad nostrum furor illorum pertinet».