Pre-testo
(nella prova questa sezione, con alcuni tagli,
è stata proposta già in traduzione)
Cap. XXI
Interea
Othonem, cui compositis rebus nulla spes, omne in turbido consilium, multa
simul extimulabant, luxuria etiam principi onerosa, inopia vix privato
toleranda, in Galbam ira, in Pisonem invidia; fingebat et metum quo magis
concupisceret: praegravem se Neroni fuisse, nec Lusitaniam rursus et alterius
exilii honorem expectandum. Suspectum semper invisumque dominantibus qui
proximus destinaretur. Nocuisse id sibi apud senem principem, magis nociturum
apud iuvenem ingenio trucem et longo exilio efferatum: occidi Othonem posse. Proinde
agendum audendumque, dum Galbae auctoritas fluxa, Pisonis nondum coaluisset. Opportunos
magnis conatibus transitus rerum, nec cunctatione opus, ubi perniciosior sit
quies quam temeritas. Mortem omnibus ex natura aequalem oblivione apud posteros
vel gloria distingui; ac si nocentem innocentemque idem exitus maneat, acrioris
viri esse merito perire.
Cap.
XXVII
Octavo
decimo kalendas Februarias sacrificanti pro aede Apollinis Galbae haruspex Umbricius
tristia exta et instantis insidias ac domesticum hostem praedicit, audiente
Othone (nam proximus adstiterat) idque ut laetum e contrario et suis
cogitationibus prosperum interpretante. Nec multo post libertus Onomastus
nuntiat exspectari eum ab architecto et redemptoribus, quae significatio
coeuntium iam militum et paratae coniurationis convenerat. Otho, causam
digressus requirentibus, cum emi sibi praedia vetustate suspecta eoque prius
exploranda finxisset, innixus liberto per Tiberianam domum in Velabrum, inde ad
miliarium aureum sub aedem Saturni pergit. Ibi tres et viginti speculatores
consalutatum imperatorem ac paucitate salutantium trepidum et sellae
festinanter impositum strictis mucronibus rapiunt; totidem ferme milites in
itinere adgregantur, alii conscientia, plerique miraculo, pars clamore et
gladiis, pars silentio, animum ex eventu sumpturi.
Post-testo
(nella prova questa sezione è stata proposta
già in traduzione)
Stationem
in castris agebat Iulius Martialis tribunus. Is magnitudine subiti sceleris, an
corrupta latius castra et, si contra tenderet, exitium metuens, praebuit
plerisque suspicionem conscientiae; anteposuere ceteri quoque tribuni
centurionesque praesentia dubiis et honestis, isque habitus animorum fuit ut
pessimum facinus auderent pauci, plures vellent, omnes paterentur.
Nessun commento:
Posta un commento