Senofonte: Farnabazo a colloquio con Agesilao [M] (struttura)

Ὦ Ἀγησίλαε

καὶ πάντες οἱ παρόντες Λακεδαιμόνιοι,

ἐγὼ ὑμῖν,

ὅτε τοῖς Ἀθηναίοις ἐπολεμεῖτε,

φίλος καὶ σύμμαχος ἐγενόμην,

καὶ τὸ μὲν ναυτικὸν τὸ ὑμέτερον

χρήματα παρέχων

ἰσχυρὸν ἐποίουν,

ἐν δὲ τῇ γῇ αὐτὸς ἀπὸ τοῦ ἵππου μαχόμενος μεθ᾽ὑμῶν

εἰς τὴν θάλατταν κατεδίωκον τοὺς πολεμίους.

 

Καὶ

διπλοῦν ὥσπερ Τισσαφέρνους οὐδὲν πώποτέ μου οὔτε ποιήσαντος

οὔτ᾽εἰπόντος πρὸς ὑμᾶς

ἔχοιτ᾽ἂν

κατηγορῆσαι.

 

Τοιοῦτος δὲ γενόμενος

νῦν οὕτω διάκειμαι ὑφ᾽ὑμῶν

ὡς οὐδὲ δεῖπνον ἔχω ἐν τῇ ἐμαυτοῦ χώρᾳ,

εἰ μή τι

ὧν ἂν ὑμεῖς λίπητε

συλλέξομαι, ὥσπερ τὰ θηρία.

 

Ἃ δέ μοι ὁ πατὴρ καὶ οἰκήματα καλὰ καὶ παραδείσους καὶ δένδρων καὶ θηρίων μεστοὺς κατέλιπεν,

ἐφ᾽οἷς ηὐφραινόμην,

ταῦτα πάντα ὁρῶ

τὰ μὲν κατακεκομμένα,

τὰ δὲ κατακεκαυμένα.

 

Εἰ οὖν ἐγὼ μὴ γιγνώσκω μήτε τὰ ὅσια μήτε τὰ δίκαια,

ὑμεῖς δὲ διδάξατέ με

ὅπως ταῦτ᾽ἐστὶν ἀνδρῶν ἐπισταμένων

χάριτας ἀποδιδόναι.