lunedì 9 ottobre 2023

Lisia: La perfidia dei Trenta Tiranni [D] (struttura commentata)

 

(dopo aver tradotto il passo)

 

Una riflessione per comprendere la cultura classica

 

In quale luce viene messo il regime dei Trenta? Evidenzia tutti gli elementi che ce lo fanno capire.

 

Commenta tutti i termini che in questo passo assumono una valenza politica.

 

Da quali principi sono animati i Trenta Tiranni? A quale pensiero politico -e Crizia ne fu un esponente- sembrano ispirarsi? Conosci qualche intellettuale ateniese che sosteneva simili teorie?

 

Ἐπειδὴ δ᾽οἱ τριάκοντα

πονηροὶ καὶ συκοφάνται ὄντες

(che modo è? Che funzione ha? Con chi concorda?)

εἰς τὴν ἀρχὴν κατέστησαν,

(dov’è il sogg.?)

(che tipo di aoristo qui riconosci? Osserva se ha significato transitivo o intransitivo)

φάσκοντες

χρῆναι

τῶν ἀδίκων καθαρὰν ποιῆσαι τὴν πόλιν

(καθαράν e τὴν πόλιν, pur concordando, non esprimono lo stesso complemento: cosa significa questo verbo quando regge due accusativi?)

(da quale parola dipende τῶν ἀδίκων?)

καὶ τοὺς λοιποὺς πολίτας ἐπ᾽ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην τραπέσθαι,

(qual è il sogg.? Osserva la diatesi del verbo)

τοιαῦτα λέγοντες

(che valore ha questo participio?)

(quale proposizione viene riassunta dal pronome τοιαῦτα?)

οὐ τοιαῦτα ποιεῖν ἐτόλμων,

ὡς ἐγὼ

(che valore ha questa congiunzione subordinante? Osserva il modo del predicato)

περὶ τῶν ἐμαυτοῦ πρῶτον εἰπὼν

καὶ περὶ τῶν ὑμετέρων

ἀναμνῆσαι πειράσομαι.

 

Θέογνις γὰρ καὶ Πείσων ἔλεγον ἐν τοῖς τριάκοντα περὶ τῶν μετοίκων,

ὡς εἶέν τινες

(che subordinata riconosci? Perché qui viene usato questo modo?)

τῇ πολιτείᾳ ἀχθόμενοι·

 

καλλίστην οὖν εἶναι πρόφασιν

(quale principale devi sottintendere? La puoi ricavare facilmente dalle righe precedenti)

τιμωρεῖσθαι μὲν δοκεῖν,

τῷ δ᾽ἔργω χρηματίζεσθαι·

(osserva, qui e in seguito, l’uso delle particelle)

 

πάντως δὲ τὴν μὲν πόλιν πένεσθαι

τὴν ἀρχὴν δὲ δεῖσθαι χρημάτων.

(controlla la costruzione del verbo)

 

Καὶ τοὺς ἀκούοντας οὐ χαλεπῶς ἔπειθον·

(che funzione ha qui il participio? Da cosa la riconosci?)

 

ἀποκτιννύναι μὲν γὰρ ἀνθρώπους

περὶ οὐδενὸς ἡγοῦντο,

λαμβάνειν δὲ χρήματα

περὶ πολλοῦ ἐποιοῦντο.

(osserva la struttura simmetrica -con variatio- della frase; tale disposizione è evidenziata dalle particelle)

 

Ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς

(cosa significa questo verbo quando è impersonale e viene usato in ambito politico?)

δέκα συλλαβεῖν, τούτων δὲ δύο πένητας,

ἵνα αὐτοῖς πρὸς τοὺς ἄλλους ἀπολογία,

(che subordinata riconosci?)

ὡς οὐ χρημάτων ἕνεκα ταῦτα πέπρακται,

(per comprendere il significato di ὡς, lo devi collegare ad ἀπολογία)

ἀλλὰ συμφέροντα τῇ πολιτεία γεγένηται,

(qual è il sogg. di questo secondo predicato?)

(con cosa concorda il participio?)

(attenzione alla resa dei tempi)

ὥσπερ τι τῶν ἄλλων εὐλόγως πεποιηκότες.

(questa espressione esprime con particolare forza il sarcasmo dell’A.)

(attenzione al tempo)

 

Lisia: La perfidia dei Trenta Tiranni [D] (struttura)

 

Ἐπειδὴ δ᾽οἱ τριάκοντα

πονηροὶ καὶ συκοφάνται ὄντες

εἰς τὴν ἀρχὴν κατέστησαν,

φάσκοντες

χρῆναι

τῶν ἀδίκων καθαρὰν ποιῆσαι τὴν πόλιν

καὶ τοὺς λοιποὺς πολίτας ἐπ᾽ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην τραπέσθαι,

τοιαῦτα λέγοντες

οὐ τοιαῦτα ποιεῖν ἐτόλμων,

ὡς ἐγὼ

περὶ τῶν ἐμαυτοῦ πρῶτον εἰπὼν

καὶ περὶ τῶν ὑμετέρων

ἀναμνῆσαι πειράσομαι.

 

Θέογνις γὰρ καὶ Πείσων ἔλεγον ἐν τοῖς τριάκοντα περὶ τῶν μετοίκων,

ὡς εἶέν τινες

τῇ πολιτείᾳ ἀχθόμενοι·

 

καλλίστην οὖν εἶναι πρόφασιν

τιμωρεῖσθαι μὲν δοκεῖν,

τῷ δ᾽ἔργω χρηματίζεσθαι·

 

πάντως δὲ τὴν μὲν πόλιν πένεσθαι

τὴν ἀρχὴν δὲ δεῖσθαι χρημάτων.

 

Καὶ τοὺς ἀκούοντας οὐ χαλεπῶς ἔπειθον·

 

ἀποκτιννύναι μὲν γὰρ ἀνθρώπους

περὶ οὐδενὸς ἡγοῦντο,

λαμβάνειν δὲ χρήματα

περὶ πολλοῦ ἐποιοῦντο.

 

Ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς

δέκα συλλαβεῖν, τούτων δὲ δύο πένητας,

ἵνα αὐτοῖς ᾖ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀπολογία,

ὡς οὐ χρημάτων ἕνεκα ταῦτα πέπρακται,

ἀλλὰ συμφέροντα τῇ πολιτεία γεγένηται,

ὥσπερ τι τῶν ἄλλων εὐλόγως πεποιηκότες.

 

Lisia: La perfidia dei Trenta Tiranni [D]

 

Ἐπειδὴ δ᾽οἱ τριάκοντα πονηροὶ καὶ συκοφάνται ὄντες εἰς τὴν ἀρχὴν κατέστησαν, φάσκοντες χρῆναι τῶν ἀδίκων καθαρὰν ποιῆσαι τὴν πόλιν καὶ τοὺς λοιποὺς πολίτας ἐπ᾽ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην τραπέσθαι, τοιαῦτα λέγοντες οὐ τοιαῦτα ποιεῖν ἐτόλμων, ὡς ἐγὼ περὶ τῶν ἐμαυτοῦ πρῶτον εἰπὼν καὶ περὶ τῶν ὑμετέρων ἀναμνῆσαι πειράσομαι. Θέογνις γὰρ καὶ Πείσων ἔλεγον ἐν τοῖς τριάκοντα περὶ τῶν μετοίκων, ὡς εἶέν τινες τῇ πολιτείᾳ ἀχθόμενοι· καλλίστην οὖν εἶναι πρόφασιν τιμωρεῖσθαι μὲν δοκεῖν, τῷ δ᾽ἔργω χρηματίζεσθαι· πάντως δὲ τὴν μὲν πόλιν πένεσθαι τὴν ἀρχὴν δὲ δεῖσθαι χρημάτων. Καὶ τοὺς ἀκούοντας οὐ χαλεπῶς ἔπειθον· ἀποκτιννύναι μὲν γὰρ ἀνθρώπους περὶ οὐδενὸς ἡγοῦντο, λαμβάνειν δὲ χρήματα περὶ πολλοῦ ἐποιοῦντο. Ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς δέκα συλλαβεῖν, τούτων δὲ δύο πένητας, ἵνα αὐτοῖς ᾖ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀπολογία, ὡς οὐ χρημάτων ἕνεκα ταῦτα πέπρακται, ἀλλὰ συμφέροντα τῇ πολιτεία γεγένηται, ὥσπερ τι τῶν ἄλλων εὐλόγως πεποιηκότες.

 

giovedì 5 ottobre 2023

Plutarco: Onestà di Fabrizio [D] (struttura commentata)

 

(dopo aver tradotto il passo)

 

Una riflessione per comprendere la cultura classica

 

Qual è lo scopo di questo brano? Cosa vuol dimostrare?

 

Nel brano i personaggi si comportano secondo due opposte scale di valori; prova ad elencare in due liste diverse le parole del testo che appartengono ad una e quelle che caratterizzano l’altra.

 

Puoi riconoscere una diversa qualità morale dei Greci e dei Romani?

 

Τοῦ Φαβρικίου τὴν ἀρχὴν παραλαβόντος,

(che tipo di subordinata implicita riconosci?)

ἧκεν ἀνήρ εἰς τὸ στρατόπεδον πρὸς αὐτὸν,

ἐπιστολὴν κομίζων

(che modo è? Con chi concorda?)

ἣν ἔγραψεν ὁ τοῦ βασιλέως ἰατρός,

(che pronome riconosci? A cosa si riferisce?)

ἐπαγγελλόμενος

(che modo è? Con chi concorda?)

φαρμάκοις ἀναιρήσειν τὸν Πύρρον,

(attenzione al tempo!)

εἰ χάρις αὐτῷ παρ᾽ἐκείνων ὁμολογηθείη

(attenzione alla diatesi!)

λύσαντι τὸν πόλεμον ἀκινδύνως.

(che modo è? Con chi concorda?)

 

Ὁ δὲ Φαβρίκιος

δυσχεράνας πρὸς τὴν ἀδικίαν τοῦ ἀνθρώπου,

καὶ τὸν συνάρχοντα διαθεὶς ὁμοίως,

(nella seconda riga incontri due participi: hanno la stessa funzione?)

ἔπεμψε γράμματα πρὸς τὸν Πύρρον κατὰ τάχος,

φυλάττεσθαι τὴν ἐπιβουλὴν

(da quale verbo dipende questa proposizione?)

κελεύων.

 

Εἶχε δ’οὕτως τὰ γεγραμμένα·

(cosa significa il verbo ἔχω quando è accompagnato da un avverbio?)

 

«Γάιος Φαβρίκιος καὶ Κοΐντος Αἰμίλιος ὕπατοι Ῥωμαίων Πύρρῳ βασιλεῖ χαίρειν.

(è la consueta formula di saluto dello stile epistolare; ti ricordi qual è invece quella usata in latino?)

 

Οὔτε φίλων εὐτυχὴς ἔοικας εἶναι κριτὴς οὔτε πολεμίων.

(attenzione alle concordanze)

(in che caso sono φίλων e πολεμίων? Da quale sostantivo dipendono entrambi?)

 

Γνώσῃ δὲ

(attenzione al tempo)

τὴν πεμφθεῖσαν ἡμῖν

(che funzione ha questo modo? Con quale parola concorda?)

ἐπιστολὴν ἀναγνούς,

(che modo è? Con chi concorda?)

ὅτι χρηστοῖς καὶ δικαίοις ἀνδράσι πολεμεῖς,

ἀδίκοις δὲ καὶ κακοῖς πιστεύεις.

(che subordinata riconosci? Qual è la sua reggente?)

 

Οὐδὲ γὰρ ταῦτα σῇ χάριτι μηνύομεν,

ἀλλ᾽

(quale predicato è sottinteso? Lo puoi omettere anche nella traduzione)

ὅπως μὴ τὸ σὸν πάθος ἡμῖν διαβολὴν ἐνέγκῃ

καὶ δόλῳ δόξωμεν,

(che subordinata è qui presente? Qual è il modo dei verbi?)

ὡς ἀρετῇ μὴ δυνάμενοι,

(che sfumatura di significato viene attribuita da ὡς al participio?)

κατεργάσασθαι τὸν πόλεμον».

(da quale verbo dipende?)

 

Plutarco: Onestà di Fabrizio [D] (struttura)

 

Τοῦ Φαβρικίου τὴν ἀρχὴν παραλαβόντος,

ἧκεν ἀνήρ εἰς τὸ στρατόπεδον πρὸς αὐτὸν,

ἐπιστολὴν κομίζων

ἣν ἔγραψεν ὁ τοῦ βασιλέως ἰατρός,

ἐπαγγελλόμενος

φαρμάκοις ἀναιρήσειν τὸν Πύρρον,

εἰ χάρις αὐτῷ παρ᾽ἐκείνων ὁμολογηθείη

λύσαντι τὸν πόλεμον ἀκινδύνως.

 

Ὁ δὲ Φαβρίκιος

δυσχεράνας πρὸς τὴν ἀδικίαν τοῦ ἀνθρώπου,

καὶ τὸν συνάρχοντα διαθεὶς ὁμοίως,

ἔπεμψε γράμματα πρὸς τὸν Πύρρον κατὰ τάχος,

φυλάττεσθαι τὴν ἐπιβουλὴν

κελεύων.

 

Εἶχε δ’οὕτως τὰ γεγραμμένα·

 

«Γάιος Φαβρίκιος καὶ Κοΐντος Αἰμίλιος ὕπατοι Ῥωμαίων Πύρρῳ βασιλεῖ χαίρειν.

 

Οὔτε φίλων εὐτυχὴς ἔοικας εἶναι κριτὴς οὔτε πολεμίων.

 

Γνώσῃ δὲ

τὴν πεμφθεῖσαν ἡμῖν

ἐπιστολὴν ἀναγνούς,

ὅτι χρηστοῖς καὶ δικαίοις ἀνδράσι πολεμεῖς,

ἀδίκοις δὲ καὶ κακοῖς πιστεύεις.

 

Οὐδὲ γὰρ ταῦτα σῇ χάριτι μηνύομεν,

ἀλλ᾽

ὅπως μὴ τὸ σὸν πάθος ἡμῖν διαβολὴν ἐνέγκῃ

καὶ δόλῳ δόξωμεν,

ὡς ἀρετῇ μὴ δυνάμενοι,

κατεργάσασθαι τὸν πόλεμον».

 

 

Plutarco: Onestà di Fabrizio [D]

 

Τοῦ Φαβρικίου τὴν ἀρχὴν παραλαβόντος, ἧκεν ἀνήρ εἰς τὸ στρατόπεδον πρὸς αὐτὸν, ἐπιστολὴν κομίζων ἣν ἔγραψεν ὁ τοῦ βασιλέως ἰατρός, ἐπαγγελλόμενος φαρμάκοις ἀναιρήσειν τὸν Πύρρον, εἰ χάρις αὐτῷ παρ᾽ἐκείνων ὁμολογηθείη λύσαντι τὸν πόλεμον ἀκινδύνως. Ὁ δὲ Φαβρίκιος δυσχεράνας πρὸς τὴν ἀδικίαν τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τὸν συνάρχοντα διαθεὶς ὁμοίως, ἔπεμψε γράμματα πρὸς τὸν Πύρρον κατὰ τάχος, φυλάττεσθαι τὴν ἐπιβουλὴν κελεύων. Εἶχε δ’οὕτως τὰ γεγραμμένα· «Γάιος Φαβρίκιος καὶ Κοΐντος Αἰμίλιος ὕπατοι Ῥωμαίων Πύρρῳ βασιλεῖ χαίρειν. Οὔτε φίλων εὐτυχὴς ἔοικας εἶναι κριτὴς οὔτε πολεμίων. Γνώσῃ δὲ τὴν πεμφθεῖσαν ἡμῖν ἐπιστολὴν ἀναγνούς, ὅτι χρηστοῖς καὶ δικαίοις ἀνδράσι πολεμεῖς, ἀδίκοις δὲ καὶ κακοῖς πιστεύεις. Οὐδὲ γὰρ ταῦτα σῇ χάριτι μηνύομεν, ἀλλ᾽ὅπως μὴ τὸ σὸν πάθος ἡμῖν διαβολὴν ἐνέγκῃ καὶ δόλῳ δόξωμεν, ὡς ἀρετῇ μὴ δυνάμενοι, κατεργάσασθαι τὸν πόλεμον».

 

martedì 3 ottobre 2023

Plutarco: Ambizione e cinismo di Alcibiade [D] (struttura commentata)

 

(dopo aver tradotto il passo)

 

Una riflessione per comprendere la cultura classica

 

Quali virtù si possono già riscontrare in Alcibiade bambino? Quali difetti possono però diventare?

 

Commenta la risposta di Alcibiade nel primo episodio.

 

Sai riconoscere nel comportamento di Alcibiade una forma di disprezzo? Verso chi? Prova a sviluppare la riflessione alla luce della successiva carriera politica di questo personaggio.

 

Ἐν μὲν γὰρ τῷ παλαίειν

(che modo è? Quale funzione riveste? Ne trovi altre analoghe nel brano?)

πιεζούμενος,

(che modo è? Con chi concorda?)

ὑπὲρ τοῦ μὴ πεσεῖν

ἀναγαγὼν πρὸς τὸ στόμα τὰ ἅμματα

τοῦ πιεζοῦντος

(che modo è? Che funzione ha qui?)

οἷος ἦν

(cosa significa οἷος quando regge un infinito?)

διαφαγεῖν τὰς χεῖρας.

 

Ἀφέντος οὖν τὴν λαβὴν ἐκείνου

καὶ εἰπόντος·

(che tipo di subordinata implicita riconosci?)

«Δάκνεις, ὦ Ἀλκιβιάδη, καθάπερ αἱ γυναῖκες»,

 

«Οὐκ ἔγωγε»,

εἶπεν,

«ἀλλ᾽ὡς οἱ λέοντες».

 

Ἔτι δὲ μικρὸς ὢν

ἔπαιζεν ἀστραγάλοις ἐν τῷ στενωπῷ,

τῆς δὲ βολῆς καθηκούσης εἰς αὐτὸν,

ἅμαξα φορτίων ἐπῄει.

 

Τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἐκέλευσε

(osserva l’uso delle particelle: a quale altra devi collegare questa?)

περιμεῖναι

(qual è il sogg. di questo predicato?)

τὸν ἄγοντα τὸ ζεῦγος·

 

ὑπέπιπτε γὰρ ἡ βολὴ τῇ παρόδῳ τῆς ἁμάξης·

 

μὴ πειθομένου δὲ δι᾽ἀγροικίαν,

ἀλλ᾽ἐπάγοντος,

(qual è il “sogg.” sottinteso di questi participi?)

οἱ μὲν ἄλλοι παῖδες διέσχον,

δ᾽Ἀλκιβιάδης

καταβαλὼν ἐπὶ στόμα πρὸ τοῦ ζεύγους

καὶ παρατείνας ἑαυτόν,

(ἑαυτόν è c. ogg. di entrambi i participi; che tipo di pronome è?)

ἐκέλευσεν οὕτως,

εἰ βούλεται,

διεξελθεῖν,

ὥστε τὸν μὲν ἄνθρωπον ἀνακροῦσαι τὸ ζεῦγος ὀπίσω

(che subordinata riconosci? Ripassa le forme in cui si può esprimere questo tipo di proposizione)

δείσαντα,

τοὺς δ᾽ἰδόντας ἐκπλαγῆναι μετὰ βοῆς

(questi ultimi due participi hanno la medesima funzione?)

καὶ συνδραμεῖν πρὸς αὐτόν.

 

Plutarco: Ambizione e cinismo di Alcibiade [D] (struttura)

 

Ἐν μὲν γὰρ τῷ παλαίειν

πιεζούμενος,

ὑπὲρ τοῦ μὴ πεσεῖν

ἀναγαγὼν πρὸς τὸ στόμα τὰ ἅμματα

τοῦ πιεζοῦντος

οἷος ἦν

διαφαγεῖν τὰς χεῖρας.

 

Ἀφέντος οὖν τὴν λαβὴν ἐκείνου

καὶ εἰπόντος·

«Δάκνεις, ὦ Ἀλκιβιάδη, καθάπερ αἱ γυναῖκες»,

 

«Οὐκ ἔγωγε»,

εἶπεν,

«ἀλλ᾽ὡς οἱ λέοντες».

 

Ἔτι δὲ μικρὸς ὢν

ἔπαιζεν ἀστραγάλοις ἐν τῷ στενωπῷ,

τῆς δὲ βολῆς καθηκούσης εἰς αὐτὸν,

ἅμαξα φορτίων ἐπῄει.

 

Τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἐκέλευσε

περιμεῖναι

τὸν ἄγοντα τὸ ζεῦγος·

 

ὑπέπιπτε γὰρ ἡ βολὴ τῇ παρόδῳ τῆς ἁμάξης·

 

μὴ πειθομένου δὲ δι᾽ἀγροικίαν,

ἀλλ᾽ἐπάγοντος,

οἱ μὲν ἄλλοι παῖδες διέσχον,

ὁ δ᾽Ἀλκιβιάδης

καταβαλὼν ἐπὶ στόμα πρὸ τοῦ ζεύγους

καὶ παρατείνας ἑαυτόν,

ἐκέλευσεν οὕτως,

εἰ βούλεται,

διεξελθεῖν,

ὥστε τὸν μὲν ἄνθρωπον ἀνακροῦσαι τὸ ζεῦγος ὀπίσω

δείσαντα,

τοὺς δ᾽ἰδόντας ἐκπλαγῆναι μετὰ βοῆς

καὶ συνδραμεῖν πρὸς αὐτόν.

 

Plutarco: Ambizione e cinismo di Alcibiade [D]

 

Ἐν μὲν γὰρ τῷ παλαίειν πιεζούμενος, ὑπὲρ τοῦ μὴ πεσεῖν ἀναγαγὼν πρὸς τὸ στόμα τὰ ἅμματα τοῦ πιεζοῦντος οἷος ἦν διαφαγεῖν τὰς χεῖρας. Ἀφέντος οὖν τὴν λαβὴν ἐκείνου καὶ εἰπόντος· «Δάκνεις, ὦ Ἀλκιβιάδη, καθάπερ αἱ γυναῖκες», «Οὐκ ἔγωγε», εἶπεν, «ἀλλ᾽ὡς οἱ λέοντες». Ἔτι δὲ μικρὸς ὢν ἔπαιζεν ἀστραγάλοις ἐν τῷ στενωπῷ, τῆς δὲ βολῆς καθηκούσης εἰς αὐτὸν, ἅμαξα φορτίων ἐπῄει. Τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἐκέλευσε περιμεῖναι τὸν ἄγοντα τὸ ζεῦγος· ὑπέπιπτε γὰρ ἡ βολὴ τῇ παρόδῳ τῆς ἁμάξης· μὴ πειθομένου δὲ δι᾽ἀγροικίαν, ἀλλ᾽ἐπάγοντος, οἱ μὲν ἄλλοι παῖδες διέσχον, ὁ δ᾽Ἀλκιβιάδης καταβαλὼν ἐπὶ στόμα πρὸ τοῦ ζεύγους καὶ παρατείνας ἑαυτόν, ἐκέλευσεν οὕτως, εἰ βούλεται, διεξελθεῖν, ὥστε τὸν μὲν ἄνθρωπον ἀνακροῦσαι τὸ ζεῦγος ὀπίσω δείσαντα, τοὺς δ᾽ἰδόντας ἐκπλαγῆναι μετὰ βοῆς καὶ συνδραμεῖν πρὸς αὐτόν.

 

Isocrate: Contro ogni imperialismo [D] (struttura commentata)

 

(dopo aver tradotto il passo)

 

Una riflessione per comprendere la cultura classica

 

Quale valore l’A. vuol propugnare? Che peso esso aveva nel dibattito politico greco? Tale difesa è d’altra parte confermata dalla storia di Atene?

 

Nella prima frase quale argomento logico -molto persuasivo- l’A. usa per convincere i suoi ascoltatori? Ed in seguito quali elementi porta a sostegno del suo ragionamento?

 

Quale finalità retorica ha la struttura sintattica di questo testo? Quale tipo di proposizione ricorre?

 

Pre-testo: Adesso ritengo di essere in grado di dimostrare a tutti che l’egemonia a cui aspiriamo non è giusta, né realizzabile, né utile per noi.

 

Ὅτι μὲν οὖν οὐ δικαίας,

(sottinteso: ἐπιθυμοῦμεν ἀρχῆς)

(questa proposizione, che riprende quanto l’A. ha appena detto, ha la funzione di oggetto di διδάσκειν)

παρ᾽ὑμῶν μαθὼν

(che modo è? Con chi concorda?)

ὑμᾶς

ἔχω

(che significa questo verbo quando regge un infinito?)

διδάσκειν.

(questo verbo si costruisce con il doppio accusativo -il secondo acc. qui è sostituito da una subordinata-)

 

Ὅτε γὰρ Λακεδαιμόνιοι ταύτην εἶχον τὴν δύναμιν,

ποίους λόγους οὐκ ἀνηλώσαμεν,

κατηγοροῦντες μὲν τῆς ἐκείνων ἀρχῆς,

(come si costruisce questo verbo?)

(osserva l’uso delle particelle)

διεξιόντες δ’

ὡς δίκαιόν ἐστιν

αὐτονόμους εἶναι τοὺς Ἕλληνας;

 

Τίνας δὲ τῶν πόλεων τῶν ἐλλογίμων οὐ παρεκαλέσαμεν ἐπὶ τὴν συμμαχίαν

(osserva da qui in poi una sfilza di δέ: come puoi interpretarli?)

τὴν ὑπὲρ τούτων συστᾶσαν;

(che modo è? Che funzione ha qui l’articolo?)

 

Πόσας δὲ πρεσβείας ὡς βασιλέα τὸν μέγαν ἀπεστείλαμεν,

(qui ὡς non è usato né come congiunzione né come avverbio…)

διδαξούσας αὐτὸν

(che modo è? Che funzione ha? Osserva il tempo)

ὡς οὔτε δίκαιόν ἐστιν

οὔτε συμφέρον

μίαν πόλιν κυρίαν εἶναι τῶν Ἑλλήνων;

 

Οὐ πρότερον δ᾽ἐπαυσάμεθα

πολεμοῦντες

(che modo è? Che funzione ha? Tieni conto del significato del verbo che li regge)

καὶ κινδυνεύοντες

καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν,

πρὶν ἠθέλησαν Λακεδαιμόνιοι

ποιήσασθαι τὰς συνθήκας τὰς περὶ τῆς αὐτονομίας.

(che funzione ha il secondo τὰς?)

 

Post-testo: Che dunque non sia giusto che i più forti comandino i più deboli lo abbiamo riconosciuto sia allora sia adesso sotto il governo in vigore da noi.

 

Isocrate: Contro ogni imperialismo [D] (struttura)

 

Pre-testo: Adesso ritengo di essere in grado di dimostrare a tutti che l’egemonia a cui aspiriamo non è giusta, né realizzabile, né utile per noi.

 

Ὅτι μὲν οὖν οὐ δικαίας,

παρ᾽ὑμῶν μαθὼν

ὑμᾶς

ἔχω

διδάσκειν.

 

Ὅτε γὰρ Λακεδαιμόνιοι ταύτην εἶχον τὴν δύναμιν,

ποίους λόγους οὐκ ἀνηλώσαμεν,

κατηγοροῦντες μὲν τῆς ἐκείνων ἀρχῆς,

διεξιόντες δ’

ὡς δίκαιόν ἐστιν

αὐτονόμους εἶναι τοὺς Ἕλληνας;

 

Τίνας δὲ τῶν πόλεων τῶν ἐλλογίμων οὐ παρεκαλέσαμεν ἐπὶ τὴν συμμαχίαν

τὴν ὑπὲρ τούτων συστᾶσαν;

 

Πόσας δὲ πρεσβείας ὡς βασιλέα τὸν μέγαν ἀπεστείλαμεν,

διδαξούσας αὐτὸν

ὡς οὔτε δίκαιόν ἐστιν

οὔτε συμφέρον

μίαν πόλιν κυρίαν εἶναι τῶν Ἑλλήνων;

 

Οὐ πρότερον δ᾽ἐπαυσάμεθα

πολεμοῦντες

καὶ κινδυνεύοντες καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν,

πρὶν ἠθέλησαν Λακεδαιμόνιοι

ποιήσασθαι τὰς συνθήκας τὰς περὶ τῆς αὐτονομίας.

 

Post-testo: Che dunque non sia giusto che i più forti comandino i più deboli lo abbiamo riconosciuto sia allora sia adesso sotto il governo in vigore da noi.

 

Isocrate: Contro ogni imperialismo [D]

 

Pre-testo: Adesso ritengo di essere in grado di dimostrare a tutti che l’egemonia a cui aspiriamo non è giusta, né realizzabile, né utile per noi.

 

Ὅτι μὲν οὖν οὐ δικαίας, παρ᾽ὑμῶν μαθὼν ὑμᾶς ἔχω διδάσκειν. Ὅτε γὰρ Λακεδαιμόνιοι ταύτην εἶχον τὴν δύναμιν, ποίους λόγους οὐκ ἀνηλώσαμεν, κατηγοροῦντες μὲν τῆς ἐκείνων ἀρχῆς, διεξιόντες δ᾽ὡς δίκαιόν ἐστιν αὐτονόμους εἶναι τοὺς Ἕλληνας; Τίνας δὲ τῶν πόλεων τῶν ἐλλογίμων οὐ παρεκαλέσαμεν ἐπὶ τὴν συμμαχίαν τὴν ὑπὲρ τούτων συστᾶσαν; Πόσας δὲ πρεσβείας ὡς βασιλέα τὸν μέγαν ἀπεστείλαμεν, διδαξούσας αὐτὸν ὡς οὔτε δίκαιόν ἐστιν οὔτε συμφέρον μίαν πόλιν κυρίαν εἶναι τῶν Ἑλλήνων; Οὐ πρότερον δ᾽ἐπαυσάμεθα πολεμοῦντες καὶ κινδυνεύοντες καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, πρὶν ἠθέλησαν Λακεδαιμόνιοι ποιήσασθαι τὰς συνθήκας τὰς περὶ τῆς αὐτονομίας.

 

Post-testo: Che dunque non sia giusto che i più forti comandino i più deboli lo abbiamo riconosciuto sia allora sia adesso sotto il governo in vigore da noi.