Bassum Aufidium, virum optimum, vidi quassum, aetati obluctantem. Sed
iam plus illum degravat quam quod possit attolli; magno senectus et universo
pondere incubuit. Scis illum semper infirmi corporis et exsucti fuisse; diu
illud continuit et, ut verius dicam, concinnavit: subito defecit. Quemadmodum
in nave quae sentinam trahit uni rimae aut alteri obsistitur, ubi plurimis
locis laxari coepit et cedere, succurri non potest navigio dehiscenti, ita in
senili corpore aliquatenus inbecillitas sustineri et fulciri potest. Ubi tamquam
in putri aedificio omnis iunctura diducitur, et dum alia excipitur, alia
discinditur, circumspiciendum est quomodo exeas. Bassus tamen noster alacer
animo est: hoc philosophia praestat, in conspectu mortis hilarem esse et in
quocumque corporis habitu fortem laetumque nec deficientem quamvis deficiatur.
Magnus gubernator et scisso navigat velo et, si exarmavit, tamen reliquias
navigii aptat ad cursum. Hoc facit Bassus noster et eo animo vultuque finem
suum spectat quo alienum spectare nimis securi putares.
Nessun commento:
Posta un commento