Sed
nunc genera ipsa lectionum,
quae praecipue
convenire
intendentibus
ut oratores fiant,
existimem,
persequar.
Igitur,
ut Aratus
ab Iove incipiendum
putat,
ita
nos rite
coepturi ab Homero
videmur.
Hic
enim,
quemadmodum dicit ipse
ex Oceano omnium amnium
fontiumque cursus initium capere,
omnibus
eloquentiae partibus exemplum et ortum dedit.
Hunc
nemo in magnis rebus sublimitate, in parvis proprietate superaverit.
Idem
laetus ac pressus,
iucundus
et gravis,
tum
copia tum brevitate mirabilis,
nec
poetica modo sed oratoria virtute eminentissimus.
Nam
ut de laudibus,
exhortationibus, consolationibus taceam,
nonne
vel nonus liber,
quo
missa ad Achillem
legatio continetur,
vel
in primo inter duces illa contentio
vel
sententiae
dictae in secundo
omnes
litium ac consiliorum explicant artes?
Adfectus quidem vel illos
mites vel hos concitatos,
nemo
erit tam indoctus,
qui
non in sua potestate
hunc auctorem habuisse
fateatur.
Age
vero,
non
utriusque operis sui ingressu in paucissimis versibus legem prooemiorum non dico servavit
sed
constituit?
Nam
benevolum auditorem invocatione dearum,
quas
praesidere vatibus
creditum est,
et
intentum
proposita rerum
magnitudine
et
docilem
summa celeriter
comprehensa
facit.
Narrare vero
quis
brevius
quam qui mortem nuntiat
Patrocli,
quis
significantius potest
quam qui Curetum
Aetolorumque proelium exponit?
Nessun commento:
Posta un commento