Curzio Rufo: Alessandro sereno prima della battaglia (struttura)

Iamque luce orta

duces

ad accipienda imperia

convenerant

insolito circa praetorium silentio attoniti:

quippe alias

accersere ipsos

et interdum morantes castigare

adsueverat,

tunc

ne ultimo quidem rerum discrimine excitatum esse

mirabantur

et

non somno quiescere,

sed pavore marcere

credebant.

Non tamen quisquam ex custodibus corporis

intrare tabernaculum

audebat.

Et iam tempus instabat,

nec miles iniussu ducis poterat

aut arma capere

aut in ordines ire.

Diu Parmenio cunctatus,

cibum ut caperent,

ipse pronuntiat.

Iamque

exire

necesse erat:

tunc demum intrat tabernaculum

saepiusque nomine compellatum,

cum voce non posset,

tactu excitavit.

«Multa lux»

inquit

«est:

instructam aciem hostis admovit,

tuus miles adhuc inermis expectat imperium.

Ubi est vigor ille animi tui?

Nempe

excitare vigiles

soles.»

Ad hunc Alexander:

«Credisne

me prius somnum capere potuisse,

quam exonerarem animum sollicitudine,

quae quietem morabatur?»,

signumque pugnae tuba dari

iussit.