Τί
γὰρ ἐκεῖνος ἐνέλιπεν, ὃς τηλικαύτην μὲν ἔσχε τιμήν, ἧς εἰ πάντες συνελθόντες
μείζω ζητοῖεν, οὐδέποτ᾽ἂν εὑρεῖν δυνηθεῖεν; Μόνος γὰρ ἁπάσης τῆς Ἑλλάδος ἠξιώθη
γενέσθαι στρατηγός. Ὁπότερον δέ, εἴθ᾽ὑπὸ πάντων αἱρεθεὶς εἴτ᾽αὐτὸς κτησάμενος,
οὐκ ἔχω λέγειν. Ὁποτέρως δ᾽οὖν συμβέβηκεν, οὐδεμίαν ὑπερβολὴν λέλοιπε τῆς περὶ
αὑτὸν δόξης τοῖς ἄλλως πως τιμηθεῖσιν. Ταύτην δὲ λαβὼν τὴν δύναμιν οὐκ ἔστιν ἥν
τινα τῶν Ἑλληνίδων πόλεων ἐλύπησεν, ἀλλ᾽οὕτως ἦν πόρρω τοῦ περί τινας
ἐξαμαρτεῖν, ὥστε παραλαβὼν τοὺς Ἕλληνας ἐν πολέμῳ καὶ ταραχαῖς καὶ πολλοῖς
κακοῖς ὄντας τούτων μὲν αὐτοὺς ἀπήλλαξεν, εἰς ὁμόνοιαν δὲ καταστήσας τὰ μὲν
περιττὰ τῶν ἔργων καὶ τερατώδη καὶ μηδὲν ὠφελοῦντα τοὺς ἄλλους ὑπερεῖδε,
στρατόπεδον δὲ συστήσας ἐπὶ τοὺς βαρβάρους ἤγαγεν. Τούτου δὲ κάλλιον στρατήγημα
καὶ τοῖς Ἕλλησιν ὠφελιμώτερον οὐδεὶς φανήσεται πράξας οὔτε τῶν κατ᾽ἐκεῖνον τὸν
χρόνον εὐδοκιμησάντων οὔτε τῶν ὕστερον ἐπιγενομένων.
Nessun commento:
Posta un commento