Senofonte: Senofonte e Socrate (struttura)

 

Pre-testo: Senofonte, letta attentamente la missiva di Prosseno (che lo invitava ad unirsi alla spedizione di Ciro), andò a consultare Socrate circa quel viaggio.

 

Ὁ Σωκράτης

ὑποπτεύσας

μή τι πρὸς τῆς πόλεως ὑπαίτιον εἴη

Κύρῳ φίλον γενέσθαι,

ὅτι ἐδόκει ὁ Κῦρος

προθύμως τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπὶ τὰς Ἀθήνας συμπολεμῆσαι,

συμβουλεύει τῷ Ξενοφῶντι

ἐλθόντα εἰς Δελφοὺς

ἀνακοινῶσαι τῷ θεῷ περὶ τῆς πορείας.

 

Ἐλθὼν

δ᾽ὁ Ξενοφῶν ἐπήρετο τὸν Ἀπόλλω

τίνι ἂν θεῶν θύων καὶ εὐχόμενος

κάλλιστα καὶ ἄριστα ἔλθοι τὴν ὁδὸν

ἣν ἐπινοεῖ

καὶ

καλῶς πράξας

σωθείη.

 

Καὶ ἀνεῖλεν αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων θεοῖς

οἷς ἔδει

θύειν.

 

Ἐπεὶ δὲ πάλιν ἦλθε,

λέγει τὴν μαντείαν τῷ Σωκράτει.

 

Ὁ δ᾽

ἀκούσας

ᾐτιᾶτο αὐτὸν

ὅτι οὐ τοῦτο πρῶτον ἠρώτα

πότερον λῷον εἴη αὐτῷ

πορεύεσθαι

ἢ μένειν,

ἀλλ᾽

αὐτὸς κρίνας

ἰτέον εἶναι

τοῦτ᾽ἐπυνθάνετο

ὅπως ἂν κάλλιστα πορευθείη.

 

«Ἐπεὶ μέντοι οὕτως ἤρου,

ταῦτ᾽», ἔφη, «χρὴ ποιεῖν

ὅσα ὁ θεὸς ἐκέλευσεν».

 

Post-testo: Senofonte, dunque, dopo aver fatto sacrifici agli dèi che gli aveva prescritto Apollo, salpò.