Senofonte: Senofonte e Socrate

 

Pre-testo: Senofonte, letta attentamente la missiva di Prosseno (che lo invitava ad unirsi alla spedizione di Ciro), andò a consultare Socrate circa quel viaggio.

 

Ὁ Σωκράτης ὑποπτεύσας μή τι πρὸς τῆς πόλεως ὑπαίτιον εἴη Κύρῳ φίλον γενέσθαι, ὅτι ἐδόκει ὁ Κῦρος προθύμως τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπὶ τὰς Ἀθήνας συμπολεμῆσαι, συμβουλεύει τῷ Ξενοφῶντι ἐλθόντα εἰς Δελφοὺς ἀνακοινῶσαι τῷ θεῷ περὶ τῆς πορείας. Ἐλθὼν δ᾽ὁ Ξενοφῶν ἐπήρετο τὸν Ἀπόλλω τίνι ἂν θεῶν θύων καὶ εὐχόμενος κάλλιστα καὶ ἄριστα ἔλθοι τὴν ὁδὸν ἣν ἐπινοεῖ καὶ καλῶς πράξας σωθείη. Καὶ ἀνεῖλεν αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων θεοῖς οἷς ἔδει θύειν. Ἐπεὶ δὲ πάλιν ἦλθε, λέγει τὴν μαντείαν τῷ Σωκράτει. Ὁ δ᾽ἀκούσας ᾐτιᾶτο αὐτὸν ὅτι οὐ τοῦτο πρῶτον ἠρώτα πότερον λῷον εἴη αὐτῷ πορεύεσθαι ἢ μένειν, ἀλλ᾽αὐτὸς κρίνας ἰτέον εἶναι τοῦτ᾽ἐπυνθάνετο ὅπως ἂν κάλλιστα πορευθείη. «Ἐπεὶ μέντοι οὕτως ἤρου, ταῦτ᾽», ἔφη, «χρὴ ποιεῖν ὅσα ὁ θεὸς ἐκέλευσεν».

 

Post-testo: Senofonte, dunque, dopo aver fatto sacrifici agli dèi che gli aveva prescritto Apollo, salpò.