Ut enim
fit in proelio, ut ignavus miles ac timidus, simul ac viderit hostem, abiecto
scuto fugiat quantum possit, ob eamque causam pereat non numquam etiam integro
corpore, cum ei, qui steterit, nihil tale evenerit, sic, qui doloris speciem
ferre non possunt, abiciunt se atque ita adflicti et exanimati iacent; qui
autem restiterunt, discedunt saepissime superiores. Sunt enim quaedam animi
similitudines cum corpore. Ut onera contentis corporibus facilius feruntur,
remissis [nos] opprimunt, simillime animus intentione sua depellit pressum
omnem ponderum, remissione autem sic urgetur, ut se nequeat extollere. Et si
verum quaerimus, in omnibus officiis persequendis animi est adhibenda
contentio; ea est sola officii tamquam custodia. Sed hoc idem in dolore maxume
est providendum, ne quid abiecte, ne quid timide, ne quid ignave, ne quid
serviliter muliebriterve faciamus.
Nessun commento:
Posta un commento