Ut enim fit in proelio,
ut ignavus miles ac
timidus,
simul ac viderit
hostem,
abiecto scuto
fugiat
quantum possit,
ob eamque causam pereat
non numquam etiam
integro corpore,
cum ei,
qui steterit,
nihil tale evenerit,
sic,
qui doloris speciem
ferre non possunt,
abiciunt
se
atque ita
adflicti
et exanimati
iacent;
qui autem restiterunt,
discedunt
saepissime superiores.
Sunt enim
quaedam animi similitudines cum corpore.
Ut onera
contentis corporibus
facilius feruntur,
remissis
[nos] opprimunt,
simillime
animus intentione sua depellit pressum omnem ponderum,
remissione
autem sic urgetur,
ut nequeat
se extollere.
Et si verum quaerimus,
in omnibus officiis
persequendis
animi est
adhibenda contentio;
ea est
sola officii tamquam custodia.
Sed hoc
idem in dolore maxume est providendum,
ne quid abiecte,
ne quid timide,
ne quid ignave,
ne quid serviliter
muliebriterve faciamus.
Nessun commento:
Posta un commento