Ἀλλὰ
καὶ παρόντες ἐρῶσι καὶ ἀπόντες ποθοῦσι καὶ μεθ’ἡμέραν διώκουσι καὶ νύκτωρ
θυραυλοῦσι καὶ νήφοντες καλοῦσι τοὺς καλοὺς καὶ πίνοντες ᾄδουσι. Καὶ οὐχ ὥς τις
εἶπεν αἱ ποιητικαὶ φαντασίαι διὰ τὴν ἐνάργειαν ἐγρηγορότων ἐνύπνι’εἰσίν, ἀλλὰ
μᾶλλον αἱ τῶν ἐρώντων, διαλεγομένων ὡς πρὸς παρόντας, ἀσπαζομένων, ἐγκαλούντων.
Ἡ γὰρ ὄψις ἔοικε τὰς μὲν ἄλλας φαντασίας ἐφ’ὑγροῖς ζωγραφεῖν, ταχὺ μαραινομένας
καὶ ἀπολειπούσας τὴν διάνοιαν· αἱ δὲ τῶν ἐρωμένων εἰκόνες ὑπ’αὐτῆς οἷον ἐν
ἐγκαύμασι γραφόμεναι διὰ πυρὸς εἴδωλα ταῖς μνήμαις ἐναπολείπουσι κινούμενα καὶ
ζῶντα καὶ φθεγγόμενα καὶ παραμένοντα τὸν ἄλλον χρόνον.
Nessun commento:
Posta un commento