Sed ubi labore atque iustitia res
publica crevit, reges magni bello domiti, nationes ferae et populi ingentes vi
subacti, Carthago aemula imperi Romani ab stirpe interiit, cuncta maria
terraeque patebant, saevire fortuna ac miscere omnia coepit. Qui labores,
pericula, dubias atque asperas res facile toleraverant, iis otium divitiaeque,
optanda alias, oneri miseriaeque fuere. Igitur primo pecuniae, deinde imperi
cupido crevit: ea quasi materies omnium malorum fuere. Namque avaritia fidem
probitatem ceterasque artis bonas subvortit; pro his superbiam, crudelitatem,
deos neglegere, omnia venalia habere edocuit. Ambitio multos mortalis falsos
fieri subegit, aliud clausum in pectore aliud in lingua promptum habere,
amicitias inimicitiasque non ex re sed ex commodo aestumare, magisque voltum
quam ingenium bonum habere.
Nessun commento:
Posta un commento