C. Plinius Calpurniae suae s.
Numquam sum magis de occupationibus
meis questus, quae me non sunt passae aut proficiscentem te valetudinis causa
in Campaniam prosequi aut profectam e vestigio subsequi. [2] Nunc enim
praecipue simul esse cupiebam, ut oculis meis crederem quid viribus quid
corpusculo apparares, ecquid denique secessus voluptates regionisque
abundantiam inoffensa transmitteres. [3] Equidem etiam fortem te non sine cura
desiderarem; est enim suspensum et anxium de eo quem ardentissime diligas
interdum nihil scire. [4] Nunc vero me cum absentiae tum infirmitatis tuae
ratio incerta et varia sollicitudine exterret. Vereor omnia, imaginor omnia,
quaeque natura metuentium est, ea maxime mihi quae maxime abominor fingo. [5]
Quo impensius rogo, ut timori meo cotidie singulis vel etiam binis epistulis
consulas. Ero enim securior dum lego, statimque timebo cum legero. Vale.
Nessun commento:
Posta un commento