Virgilio, Eneide (IV 642-705): L’ultimo atto di Didone [I parte]

At trepida, et coeptis immanibus effera Dido,

sanguineam volvens aciem, maculisque trementis

interfusa genas, et pallida morte futura,

interiora domus inrumpit limina, et altos   - 645

conscendit furibunda rogos, ensemque recludit

Dardanium, non hos quaesitum munus in usus.

Hic, postquam Iliacas vestes notumque cubile

conspexit, paulum lacrimis et mente morata,

incubuitque toro, dixitque novissima verba:   - 650

“Dulces exuviae, dum fata deusque sinebant,

accipite hanc animam, meque his exsolvite curis.

Vixi, et, quem dederat cursum fortuna, peregi,

et nunc magna mei sub terras ibit imago.

Urbem praeclaram statui; mea moenia vidi;   - 655

ulta virum, poenas inimico a fratre recepi;

felix, heu nimium felix, si litora tantum

numquam Dardaniae tetigissent nostra carinae!”

Dixit, et, os impressa toro, “Moriemur inultae,

sed moriamur” ait. “Sic, sic iuvat ire sub umbras:   - 660

Hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto

Dardanus, et nostrae secum ferat omina mortis.”