Illa,
graves oculos conata attollere, rursus
deficit;
infixum stridit sub pectore vulnus.
Ter sese
attollens cubitoque adnixa levavit; -
690
ter
revoluta toro est, oculisque errantibus alto
quaesivit
caelo lucem, ingemuitque reperta.
Tum Iuno
omnipotens, longum miserata dolorem
difficilisque
obitus, Irim demisit Olympo,
quae
luctantem animam nexosque resolveret artus.
- 695
Nam quia
nec fato, merita nec morte peribat,
sed
misera ante diem, subitoque accensa furore,
nondum
illi flavum Proserpina vertice crinem
abstulerat,
Stygioque caput damnaverat Orco.
Ergo Iris
croceis per caelum roscida pennis, -
700
mille
trahens varios adverso sole colores,
devolat,
et supra caput adstitit: “Hunc ego Diti
sacrum
iussa fero, teque isto corpore solvo.”
Sic ait,
et dextra crinem secat: omnis et una
dilapsus
calor, atque in ventos vita recessit. -
705
Nessun commento:
Posta un commento