Oἶμαι
γὰρ ἅπασιν εἶναι φανερὸν ὅτι τὰ μέλλοντα προγιγνώσκειν οὐ τῆς ἡμετέρας φύσεώς
ἐστιν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἀπέχομεν ταύτης τῆς φρονήσεως, ὥσθ᾽Ὅμηρος ὁ μεγίστην ἐπὶ
σοφίᾳ δόξαν εἰληφὼς καὶ τοὺς θεοὺς πεποίηκεν ἔστιν ὅτε βουλευομένους ὑπὲρ αὐτῶν,
οὐ τὴν ἐκείνων γνώμην εἰδώς, ἀλλ᾽ἡμῖν ἐνδείξασθαι βουλόμενος ὅτι τοῖς ἀνθρώποις
ἓν τοῦτο τῶν ἀδυνάτων ἐστίν.
Oὗτοι
τοίνυν εἰς τοῦτο τόλμης ἐληλύθασιν, ὥστε πειρῶνται πείθειν τοὺς νεωτέρους ὡς,
ἢν αὐτοῖς πλησιάζωσιν, ἅ τε πρακτέον ἐστὶν εἴσονται καὶ διὰ ταύτης τῆς
ἐπιστήμης εὐδαίμονες γενήσονται. Kαὶ τηλικούτων ἀγαθῶν αὑτοὺς διδασκάλους καὶ
κυρίους καταστήσαντες οὐκ αἰσχύνονται τρεῖς ἢ τέτταρας μνᾶς ὑπὲρ τούτων
αἰτοῦντες· ἀλλ᾽εἰ μέν τι τῶν ἄλλων κτημάτων πολλοστοῦ μέρους τῆς ἀξίας ἐπώλουν,
οὐκ ἂν ἠμφεσβήτησαν ὡς οὐκ εὖ φρονοῦντες τυγχάνουσι, σύμπασαν δὲ τὴν ἀρετὴν καὶ
τὴν εὐδαιμονίαν οὕτως ὀλίγου τιμῶντες, ὡς νοῦν ἔχοντες διδάσκαλοι τῶν ἄλλων
ἀξιοῦσι γίγνεσθαι. Kαὶ λέγουσι μὲν ὡς οὐδὲν δέονται χρημάτων, ἀργυρίδιον καὶ
χρυσίδιον τὸν πλοῦτον ἀποκαλοῦντες, μικροῦ δὲ κέρδους ὀρεγόμενοι μόνον οὐκ
ἀθανάτους ὑπισχνοῦνται τοὺς συνόντας ποιήσειν.
Nessun commento:
Posta un commento