Cesare: Fermare Ariovisto: le ragioni di Roma [CP] (struttura)

His rebus cognitis

Caesar Gallorum animos verbis confirmavit

pollicitusque est

sibi eam rem curae futuram;

magnam se habere spem

et beneficio suo et auctoritate adductum

Ariovistum finem iniuriis facturum.

Hac oratione habita,

concilium dimisit.

Et secundum ea multae res eum hortabantur

quare

sibi eam rem cogitandam

et suscipiendam

putaret,

in primis quod

Haeduos,

fratres consanguineosque saepe numero a senatu appellatos,

in servitute atque dicione Germanorum teneri

videbat

eorumque obsides esse apud Ariovistum ac Sequanos

intellegebat;

quod

in tanto imperio populi Romani turpissimum sibi et rei publicae esse

arbitrabatur.

Paulatim autem Germanos consuescere

Rhenum transire

et in Galliam magnam eorum multitudinem venire

populo Romano periculosum videbat,

neque existimabat

sibi homines feros ac barbaros temperaturos

quin,

cum omnem Galliam occupavissent,

ut ante Cimbri Teutonique fecissent,

in provinciam exirent

atque inde in Italiam contenderent,

praesertim cum Sequanos a provincia nostra Rhodanus divideret;

quibus rebus

quam maturrime occurrendum

putabat.

Ipse autem Ariovistus tantos sibi spiritus, tantam arrogantiam sumpserat,

ut non videretur

ferendus.