Livio: La libertà esportata (struttura)

Per comprendere il contesto

Il passo riferisce la reazione dei Corinzi alle parole con cui il proconsole Tito Quinzio Flaminino, durante i Giochi Istmici di Corinto del 196 a.C., dichiara di restituire la libertà ai Greci dopo averli liberati dall’egemonia macedone.

Ludis vero dimissis

cursu prope omnes tendere ad imperatorem Romanum,

ut

ruente turba

in unum adire,

contingere dextram

cupientium,

coronas lemniscosque iacientium

haud procul periculo fuerit.

Sed erat trium ferme et triginta annorum,

et cum robur iuventae tum gaudium ex tam insigni gloriae fructu vires suppeditabat.

Nec praesens tantummodo effusa est laetitia,

sed per multos dies gratis et cogitationibus et sermonibus renovata:

esse aliquam in terris gentem,

quae sua inpensa, suo labore ac periculo bella gerat pro libertate aliorum

nec hoc finitimis aut propinquae vicinitatis hominibus aut terris continentibus iunctis praestet,

sed maria traiciat,

ne quod toto orbe terrarum iniustum imperium sit,

ubique ius, fas, lex potentissima sint.

Una voce praeconis liberatas omnis Graeciae atque Asiae urbes;

hoc spe concipere

audacis animi fuisse,

ad effectum adducere

et virtutis et fortunae ingentis.