Seneca: Io ho quel che ho donato [Es. Stato 2007] (struttura)

Egregie mihi videtur M. Antonius apud Rabirium poetam,

cum fortunam suam

transeuntem alio

videat

et nihil

sibi relictum praeter ius mortis,

id quoque,

si cito occupaverit,

exclamare:

“Hoc habeo,

quodcumque dedi”.

O quantum habere potuit,

si voluisset!

Hae sunt divitiae certae

in quacumque sortis humanae levitate

uno loco permansurae;

quae

cum maiores fuerint,

hoc minorem habebunt invidiam.

Quid tamquam tuo parcis?

procurator es.

Omnia ista,

quae cogunt

vos

tumidos

et supra humana elatos

oblivisci vestrae fragilitatis,

quae ferreis claustris custoditis armati,

quae ex alieno sanguine rapta vestro defenditis,

propter quae classes

cruentaturas maria

deducitis,

propter quae quassatis urbes ignari,

quantum telorum in aversos fortuna conparet,

propter quae

ruptis totiens adfinitatis, amicitiae, conlegii foederibus

inter contendentes duos terrarum orbis elisus est,

non sunt vestra;

in depositi causa sunt

iam iamque ad alium dominum spectantia;

aut hostis illa aut hostilis animi successor invadet.

Quaeris,

quomodo illa tua facias?

dona dando.

Consule igitur rebus tuis

et certam tibi earum atque inexpugnabilem possessionem para

honestiores illas, non solum tutiores facturus.

Istud,

quod suspicis,

quo te divitem ac potentem putas,

quam diu possides,

sub nomine sordido iacet:

domus est,

servus est,

nummi sunt;

cum donasti,

beneficium est.