Multa
sunt
quae
esse
concedimus;
qualia
sunt?
Ignoramus.
Habere nos animum,
cuius imperio et
impellimur
et revocamur,
omnes
fatebuntur;
quid tamen sit animus
ille rector dominusque nostri,
non
magis tibi quisquam expediet
quam ubi sit.
Alius
dicet
illum spiritum esse,
alius
concentum quendam,
alius
vim divinam et dei
partem,
alius
tenuissimum animae,
alius
incorporalem potentiam;
non
deerit
qui sanguinem dicat,
qui calorem.
Adeo
non potest
animo liquere de
ceteris rebus
ut adhuc ipse se
quaerat.
Quid
ergo miramur
cometas, tam rarum
mundi spectaculum, nondum teneri legibus certis
nec initia illorum
finesque notescere,
quorum ex ingentibus
intervallis recursus est?
Nondum
sunt anni mille quingenti
ex quo Graecia stellis
numeros et nomina fecit,
multaeque
hodie sunt gentes
quae facie tantum noverunt
caelum,
quae nondum sciunt
cur luna deficiat,
quare obumbretur.
Haec
apud nos quoque nuper ratio ad certum perduxit.
Veniet
tempus
quo ista
quae nunc latent
in lucem dies extrahat
et longioris aevi diligentia.
Ad
inquisitionem tantorum aetas una non sufficit,
ut tota caelo vacet;
quid
quod tam paucos annos
inter studia ac vitia non aequa portione dividimus?
Itaque
per successiones ista longas explicabuntur.
Veniet
tempus
quo posteri nostri
tam aperta nos nescisse
mirentur.
Nessun commento:
Posta un commento