[8]
Quid mihi lusoria ista conponis? Non est iocandi locus; ad miseros advocatus
es. Opem laturum te naufragis, captis, aegris, egentibus, intentae securi
subiectum praestantibus caput pollicitus es. Quo diverteris? Quid agis? Hic,
cum quo ludis, timet; succurre, †quidquid laqueti res pendentium penis.† Omnes
undique ad te manus tendunt, perditae vitae perituraeque auxilium aliquod
inplorant, in te spes opesque sunt. Rogant, ut ex tanta illos volutatione
extrahas, ut disiectis et errantibus clarum veritatis lumen ostendas.
[9]
Dic, quid natura necessarium fecerit, quid supervacuum, quam faciles leges
posuerit, quam iucunda sit vita, quam expedita illas sequentibus, quam acerba
et inplicita eorum, qui opinioni plus quam naturae crediderunt […]. Ad horum
mala levanda valere lusoria ista crediderim, si prius docueris, quam partem
eorum levatura sint. Quid istorum cupiditates demit? Quid temperat? Utinam
tantum non prodessent! Nocent. Hoc tibi, cum voles, manifestissimum faciam,
comminui et debilitari generosam indolem in istas argutias coniectam.
[10]
Pudet dicere, contra fortunam militaturis quae porrigant tela, quemadmodum
illos subornent. Hac ad summum bonum itur? Per istud philosophiae «sive nive»
et turpes infamesque etiam ad album sedentibus exceptiones? Quid enim aliud
agitis, cum eum, quem interrogatis, scientes in fraudem inducitis, quam ut
formula cecidisse videatur? Sed quemadmodum illos praetor, sic hos philosophia
in integrum restituit.
[11]
Quid disceditis ab ingentibus promissis et grandia locuti, effecturos vos, ut
non magis auri fulgor quam gladii praestringat oculos meos, ut ingenti
constantia et quod omnes optant et quod omnes timent calcem, ad grammaticorum
elementa descenditis? Quid dicitis?
Sic
itur ad astra?
Hoc
enim est, quod mihi philosophia promittit, ut parem deo faciat. Ad hoc
invitatus sum, ad hoc veni; fidem praesta.
[12]
Quantum potes ergo, mi Lucili, reduc te ab istis exceptionibus et
praescriptionibus philosophorum. Aperta decent et simplicia bonitatem. Etiam si
multum superesset aetatis, parce dispensandum erat, ut sufficeret necessariis;
nunc quae dementia est supervacua discere in tanta temporis egestate! Vale.
Nessun commento:
Posta un commento