Senofonte: Socrate era un uomo virtuoso [D] (struttura)

 

Θαυμάζω οὖν

ὅπως ποτὲ ἐπείσθησαν Ἀθηναῖοι

Σωκράτην περὶ θεοὺς μὴ σωφρονεῖν,

τὸν ἀσεβὲς μὲν οὐδέν ποτε περὶ τοὺς θεοὺς οὔτʼεἰπόντα

οὔτε πράξαντα,

τοιαῦτα δὲ καὶ λέγοντα καὶ πράττοντα περὶ θεῶν

οἷά τις ἂν

καὶ λέγων

καὶ πράττων

εἴη τε

καὶ νομίζοιτο εὐσεβέστατος.

 

Θαυμαστὸν δὲ φαίνεταί μοι

καὶ τὸ πεισθῆναί τινας

ὡς Σωκράτης τοὺς νέους διέφθειρεν,

ὃς πρὸς τοῖς εἰρημένοις πρῶτον μὲν ἀφροδισίων καὶ γαστρὸς πάντων ἀνθρώπων ἐγκρατέστατος ἦν,

εἶτα πρὸς χειμῶνα καὶ θέρος καὶ πάντας πόνους καρτερικώτατος,

ἔτι δὲ

πρὸς τὸ μετρίων δεῖσθαι

πεπαιδευμένος οὕτως,

ὥστε

πάνυ μικρὰ κεκτημένος

πάνυ ῥᾳδίως ἔχειν

ἀρκοῦντα.

 

Πῶς οὖν αὐτὸς

ὢν τοιοῦτος

ἄλλους ἂν ἢ ἀσεβεῖς ἢ παρανόμους ἢ λίχνους ἢ ἀφροδισίων ἀκρατεῖς ἢ πρὸς τὸ πονεῖν μαλακοὺς ἐποίησεν;