"Nihil," inquit, "de
eorum sententia dicturus sum, qui turpissimam servitutem deditionis nomine
appellant, neque hos habendos civium loco neque ad concilium adhibendos censeo.
Cum his mihi res sit, qui eruptionem probant; quorum in consilio omnium vestrum
consensu pristinae residere virtutis memoria videtur. Animi est ista mollitia,
non virtus, paulisper inopiam ferre non posse. Qui se ultro morti offerant
facilius reperiuntur quam qui dolorem patienter ferant. Atque ego hanc
sententiam probarem (tantum apud me dignitas potest), si nullam praeterquam
vitae nostrae iacturam fieri viderem: sed in consilio capiendo omnem Galliam
respiciamus, quam ad nostrum auxilium concitavimus. Quid hominum milibus LXXX
uno loco interfectis propinquis consanguineisque nostris animi fore
existimatis, si paene in ipsis cadaveribus proelio decertare cogentur? Nolite
hos vestro auxilio exspoliare, qui vestrae salutis causa suum periculum
neglexerunt, nec stultitia ac temeritate vestra aut animi imbecillitate omnem
Galliam prosternere et perpetuae servituti addicere.
Nessun commento:
Posta un commento