Demostene: Ogni cosa è governata dalla sorte [M] (struttura)

Μὴ δὴ τοῦθ᾽ὡς ἀδίκημ᾽ἐμὸν θῇς,

εἰ συνέβη Φιλίππῳ

κρατῆσαι τῇ μάχῃ·

ἐν γὰρ τῷ θεῷ τὸ τούτου τέλος ἦν, οὐκ ἐμοί.

Ἀλλ᾽ὡς οὐχ ἅπανθ’

ὅσ᾽ἐνῆν

κατ᾽ἀνθρώπινον λογισμὸν εἱλόμην,

καὶ δικαίως ταῦτα καὶ ἐπιμελῶς ἔπραξα καὶ φιλοπόνως ὑπὲρ δύναμιν,

ἢ ὡς οὐ καλὰ καὶ τῆς πόλεως ἄξια πράγματ᾽ἐνεστησάμην καὶ ἀναγκαῖα,

ταῦτά μοι δεῖξον,

καὶ τότ᾽ἤδη κατηγόρει μου.

Εἰ δ᾽ὁ συμβὰς σκηπτὸς ἢ χειμὼν γέγονε μείζων

μὴ μόνον ἡμῶν

ἀλλὰ καὶ πάντων τῶν ἄλλων Ἑλλήνων,

τί χρὴ ποιεῖν;

Ὥσπερ ἂν εἴ τις ναύκληρον

πάντ᾽ἐπὶ σωτηρίᾳ πράξαντα

καὶ κατασκευάσαντα τὸ πλοῖον

ἀφ᾽ὧν ὑπελάμβανε

σωθήσεσθαι,

εἶτα χειμῶνι χρησάμενον

καὶ πονησάντων αὐτῷ τῶν σκευῶν

ἢ καὶ συντριβέντων ὅλως,

τῆς ναυαγίας αἰτιῷτο.

«Ἀλλ᾽οὔτ᾽ἐκυβέρνων τὴν ναῦν»,

φήσειεν ἄν

(ὥσπερ οὐδ᾽ἐστρατήγουν ἐγώ),

«οὔτε τῆς τύχης κύριος ἦν,

ἀλλ᾽ἐκείνη τῶν πάντων».