Quod erat optandum maxime, iudices,
(questi
pronomi relativi a quale termine si riferiscono? Perciò di che tipo di relative
si tratta?)
(che
tipo di perifrastica è erat
optandum?)
et quod unum maxime pertinebat
(attenzione:
qui unum deve essere reso con particolare evidenza)
ad invidiam vestri
ordinis infamiamque
iudiciorum sedandam,
(che
valore ha qui il gerundivo? Da cosa dipende?)
id videtur
non
humano consilio, sed prope divinitus datum atque oblatum
vobis summo rei publicae tempore.
(datum atque oblatum: puoi sottintendere esse)
(osserva
la posizione di non e di sed)
(summo rei publicae tempore: struttura inclusiva; cerca la resa migliore
per tempore)
Inveteravit enim iam opinio perniciosa rei
publicae, vobisque periculosa,
(osserva
il chiasmo dei due attributi e dei due dativi da essi dipendenti)
quae non modo apud populum Romanum, sed
etiam apud exteras nationes, omnium sermone percrebruit:
pecuniosum hominem neminem
(perché
qui è presente un’infinitiva? da quali parole è essa composta?)
quamvis sit nocens
posse damnari his
iudiciis
(attenzione:
è scritto iudiciis, non iudicis!)
quae nunc sunt.
Nunc, in ipso discrimine
ordinis iudiciorumque vestrorum,
cum sint parati
qui contionibus et
legibus hanc invidiam senatus inflammare
conentur,
(qui = ii qui)
reus in iudicium adductus est C. Verres,
(qual è il soggetto?
pertanto reus è complemento…)
homo
vita
atque factis omnium iam opinione damnatus,
pecuniae
magnitudine sua spe et praedicatione absolutus.
(osserva
la disposizione parallela: vita atque factis e magnitudine
hanno
la stessa funzione)
Huic ego causae,
iudices, cum summa voluntate et expectatione populi Romani, actor accessi,
(se ego
è il soggetto, actor come può essere
reso?)
non ut augerem
invidiam ordinis,
sed ut
infamiae communi succurrerem.
Adduxi enim hominem
in quo possetis
(perché
la relativa ha il congiuntivo?)
reconciliare
existimationem iudiciorum amissam,
redire in gratiam
cum populo Romano,
satis
facere exteris nationibus;
depeculatorem aerari,
vexatorem
Asiae atque Pamphyliae,
praedonem
iuris urbani,
labem
atque perniciem provinciae Siciliae.
(con
chi concorda tutta questa serie di apposizioni?)
De quo si vos vere ac
religiose iudicaveritis,
(questa
proposizione è introdotta da si; perciò de quo non può essere un semplice relativo né introdurre una relativa)
auctoritas ea haerebit
quae in vobis remanere debet;
sin istius ingentes
divitiae iudiciorum religionem veritatemque perfregerint,
(sin
= si autem)
ego hoc tam adsequar,
ut iudicium potius rei publicae defuisse videatur
(tam … ut: si tratta di una proposizione…)
quam aut reus iudicibus, aut accusator reo.
(potius … quam: sono in relazione)
(attenzione:
iudicibus è diverso da iudiciis)
Nessun commento:
Posta un commento