Ἃ δέ σοι συνεχῶς παρήγγελλον,
ταῦτα
καὶ πρᾶττε
καὶ
μελέτα,
στοιχεῖα
τοῦ καλῶς ζῆν
ταῦτ᾽εἶναι
διαλαμβάνων.
Πρῶτον
μὲν
τὸν θεὸν ζῷον ἄφθαρτον καὶ μακάριον νομίζων,
ὡς ἡ κοινὴ τοῦ θεοῦ νόησις ὑπεγράφη,
μηθὲν
μήτε τῆς ἀφθαρσίας ἀλλότριον μήτε τῆς μακαριότητος ἀνοίκειον αὐτῷ πρόσαπτε·
πᾶν
δὲ
τὸ φυλάττειν αὐτοῦ δυνάμενον τὴν μετ᾽ἀφθαρσίας
μακαριότητα
περὶ
αὐτοῦ δόξαζε.
Θεοὶ
μὲν γάρ εἰσιν.
Ἐναργὴς
δέ ἐστιν αὐτῶν ἡ γνῶσις·
οἵους δ᾽αὐτοὺς οἱ πολλοὶ νομίζουσιν,
οὐκ
εἰσίν·
οὐ
γὰρ φυλάττουσιν αὐτοὺς
οἵους νοοῦσιν.
Ἀσεβὴς
δὲ
οὐχ ὁ τοὺς τῶν πολλῶν θεοὺς ἀναιρῶν,
ἀλλ᾽ὁ τὰς τῶν πολλῶν δόξας θεοῖς προσάπτων.
Nessun commento:
Posta un commento