Ἐπεὶ δὲ ἐτελεύτησε Δαρεῖος
καὶ κατέστη εἰς τὴν βασιλείαν Ἀρταξέρξης,
Τισσαφέρνης
διαβάλλει τὸν Κῦρον πρὸς τὸν ἀδελφὸν
ὡς ἐπιβουλεύοι αὐτῷ.
Ὁ
δὲ πείθεται
καὶ
συλλαμβάνει Κῦρον
ὡς ἀποκτενῶν·
ἡ
δὲ μήτηρ
ἐξαιτησαμένη αὐτὸν
ἀποπέμπει
πάλιν ἐπὶ τὴν ἀρχήν.
Ὁ
δ᾽
ὡς ἀπῆλθε
κινδυνεύσας
καὶ ἀτιμασθείς,
βουλεύεται
ὅπως μήποτε ἔτι ἔσται ἐπὶ τῷ ἀδελφῷ,
ἀλλά,
ἢν δύνηται,
βασιλεύσει ἀντ᾽ἐκείνου.
Παρύσατις
μὲν δὴ ἡ μήτηρ ὑπῆρχε τῷ Κύρῳ,
φιλοῦσα αὐτὸν
μᾶλλον ἢ τὸν βασιλεύοντα Ἀρταξέρξην.
Ὅστις δ᾽ἀφικνεῖτο τῶν παρὰ βασιλέως πρὸς αὐτὸν
πάντας οὕτω διατιθεὶς
ἀπεπέμπετο
ὥστε αὐτῷ μᾶλλον φίλους εἶναι ἢ βασιλεῖ.
Καὶ
τῶν παρ᾽ἑαυτῷ δὲ βαρβάρων ἐπεμελεῖτο
ὡς
πολεμεῖν
τε ἱκανοὶ εἴησαν
καὶ εὐνοϊκῶς ἔχοιεν αὐτῷ.
Τὴν
δὲ Ἑλληνικὴν δύναμιν ἥθροιζεν
ὡς μάλιστα ἐδύνατο
ἐπικρυπτόμενος,
ὅπως ὅτι ἀπαρασκευότατον λάβοι βασιλέα.
Nessun commento:
Posta un commento