Est enim interitus quasi discessus et
secretio ac diremptus earum partium, quae ante interitum iunctione aliqua
tenebantur. His et talibus rationibus adductus Socrates nec patronum quaesivit
ad iudicium capitis nec iudicibus supplex fuit adhibuitque liberam contumaciam
a magnitudine animi ductam, non a superbia, et supremo vitae die de hoc ipso
multa disseruit et paucis ante diebus, cum facile posset educi e custodia,
noluit, et tum, paene in manu iam mortiferum illud tenens poculum, locutus ita
est, ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere. Ita enim
censebat itaque disseruit, duas esse vias duplicesque cursus animorum e corpore
excedentium: nam qui se humanis vitiis contaminavissent et se totos libidinibus
dedissent, quibus caecati vel domesticis vitiis atque flagitiis se
inquinavissent vel re publica violanda fraudes inexpiabiles concepissent, is
devium quoddam iter esse, seclusum a concilio deorum.
Nessun commento:
Posta un commento