Ne Graecarum quidem disciplinarum leviore
studio tenebatur. In quibus et ipsis praestabat largiter magistro dicendi usus
Apollodoro Pergameno, quem iam grandem natu Apolloniam quoque secum ab urbe iuvenis
adhuc eduxerat, deinde eruditione etiam varia repletus per Arei philosophi
filiorumque eius Dionysi et Nicanoris contubernium; non tamen ut aut loqueretur
expedite aut componere aliquid auderet; nam et si quid res exigeret, Latine
formabat vertendumque alii dabat. Sed plane poematum quoque non imperitus,
delectabatur etiam comoedia veteri et saepe eam exhibuit spectaculis publicis.
In evolvendis utriusque linguae auctoribus nihil aeque sectabatur, quam
praecepta et exempla publice vel privatim salubria, eaque ad verbum excerpta
aut ad domesticos aut ad exercituum provinciarumque rectores aut ad urbis
magistratus plerumque mittebat, prout quique monitione indigerent. Etiam libros
totos et senatui recitavit et populo notos per edictum saepe fecit, ut
orationes Q. Metelli «de prole augenda» et Rutili «de modo aedificiorum», quo
magis persuaderet utramque rem non a se primo animadversam, sed antiquis iam
tunc curae fuisse. Ingenia saeculi sui omnibus modis fovit. Recitantis et
benigne et patienter audiit, nec tantum carmina et historias, sed et orationes
et dialogos.
Nessun commento:
Posta un commento