Γαλῆ
ἐρασθεῖσα νεανίσκου εὐπρεποῦς
ηὔξατο
τῇ Ἀφροδίτῃ,
ὅπως αὐτὴν μεταμορφώσῃ εἰς γυναῖκα.
Καὶ
ἡ θεὸς
ἐλεήσασα αὐτῆς τὸ πάθος
μετετύπωσεν
αὐτὴν εἰς κόρην εὐειδῆ.
Καὶ
οὕτως ὁ νεανίσκος
θεασάμενος αὐτὴν
καὶ ἐρασθεὶς
οἴκαδε
ὡς ἑαυτὸν ἀπήγαγε.
Καθημένων δ’αὐτῶν ἐν τῷ θαλάμῳ
ἡ
Ἀφροδίτη
γνῶναι βουλομένη,
εἰ ἡ γαλῆ καὶ τὸν τρόπον ἤλλαξε
μεταβαλοῦσα τὸ σῶμα,
μῦν
εἰς τὸ μέσον καθῆκεν.
Ἡ
δὲ
ἐπιλαθομένη
τῶν παρόντων
ἐξαναστᾶσα ἀπὸ τῆς κοίτης
τὸν
μῦν ἐδίωκε
καταφαγεῖν ἐθέλουσα.
Καὶ
ἡ θεὸς
ἀγανακτήσασα κατ’αὐτῆς
πάλιν
αὐτὴν εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν ἀποκατέστησεν.
Οὕτω
καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φύσει πονηροί,
κἄν φύσιν ἀλλάξωσι,
τὸν
γοῦν τρόπον οὐ μεταβάλλονται.
Nessun commento:
Posta un commento