Φασι
Ἀντίγονον τὸν βασιλέα δημοτικὸν καὶ πρᾶον γενέσθαι.
Καὶ
ὅτῳ μὲν σχολὴ
τὰ κατ᾽αὐτὸν εἰδέναι
καὶ αὐτὰ ἕκαστα ἐξετάζειν ὑπὲρ τοῦ ἀνδρός,
εἴσεται
ἑτέρωθεν·
εἰρήσεται
δ᾽οὖν αὐτοῦ καὶ πάνυ πρᾶον καὶ ἄτυφον
ὃ μέλλω λέγειν.
Ὁ
Ἀντίγονος οὗτος
ὁρῶν τὸν υἱὸν
τοῖς ὑπηκόοις χρώμενον βιαιότερόν τε καὶ θρασύτερον
«Οὐκ οἶσθα»,
εἶπεν,
«ὦ παῖ,
τὴν βασιλείαν ἡμῶν ἔνδοξον εἶναι δουλείαν;»
Καὶ
τὰ μὲν τοῦ Ἀντιγόνου πρὸς τὸν παῖδα πάνυ ἡμέρως ἔχει καὶ φιλανθρώπως·
ἀλλ᾽ὅτῳ δὲ οὐ δοκεῖ ταύτῃ,
ἐκεῖνός
γε οὐ δοκεῖ μοι
βασιλικὸν ἄνδρα εἰδέναι οὐδὲ πολιτικόν,
τυραννικῷ δὲ συμβιῶσαι μᾶλλον.
Nessun commento:
Posta un commento