φασὶ
πρὸς τούτοις τὸν Κάτωνά καὶ σῦκα τῶν Λιβυκῶν ἐπίτηδες
ἐκβαλεῖν ἐν τῇ βουλῇ,
τὴν τήβεννον ἀναβαλόμενον,
εἶτα
θαυμασάντων τὸ μέγεθος καὶ τὸ κάλλος
εἰπεῖν,
ὡς ἡ ταῦτα φέρουσα χώρα τριῶν ἡμερῶν πλοῦν ἀπέχει τῆς
Ῥώμης.
Ἐκεῖνο
δ᾽ἤδη καὶ βιαιότερον,
τὸ
περὶ παντὸς
οὗ δήποτε πράγματος γνώμην ἀποφαινόμενον
προσεπιφωνεῖν
οὕτως·
«Δοκεῖ
δέ μοι
καὶ Καρχηδόνα μὴ εἶναι.»
Τοὐναντίον
δὲ Πόπλιος Σκηπίων
ὁ Νασικᾶς ἐπικαλούμενος
ἀεὶ
διετέλει
λέγων
καὶ ἀποφαινόμενος·
«Δοκεῖ
μοι
Καρχηδόνα εἶναι.»
Nessun commento:
Posta un commento