Quintiliano: Lo studio non è precluso a nessuno (struttura)

Igitur

nato filio

pater spem de illo primum quam optimam capiat:

ita diligentior a principiis fiet.

Falsa enim est querela,

paucissimis hominibus vim percipiendi

quae tradantur

esse concessam,

plerosque vero laborem ac tempora tarditate ingenii perdere.

Nam contra plures reperias

et faciles

in excogitando

et promptos

ad discendum.

Quippe id est homini naturale,

ac

sicut aves ad volatum,

equi ad cursum,

ad saevitiam ferae gignuntur,

ita nobis propria est mentis agitatio atque sollertia:

unde origo animi caelestis creditur.

Hebetes vero et indociles non magis secundum naturam hominis eduntur

quam prodigiosa corpora et monstris insignia,

sed hi pauci admodum fuerunt.

Argumentum,

quod in pueris elucet spes plurimorum:

quae cum emoritur aetate,

manifestum est

non naturam defecisse sed curam.

«Praestat tamen ingenio alius alium.»

Concedo;

sed plus efficiet aut minus:

nemo reperitur

qui sit studio nihil consecutus.