M. Cato consularis et censorius publicis iam privatisque opulentis rebus
villas suas inexcultas et rudes ne tectorio quidem praelitas fuisse dicit ad
annum usque aetatis suae septuagesimum. Atque ibi postea his verbis utitur: “Neque
mihi” inquit “aedificatio neque vasum neque vestimentum ullum est manupretiosum
neque pretiosus servus neque ancilla. Si quid est,” inquit “quod utar, utor;
si non est, egeo. Suum cuique per me uti atque frui licet.” Tum deinde addit: “Vitio
vertunt, quia multa egeo; at ego illis, quia nequeunt egere.” Haec mera veritas
Tusculani hominis, egere se multis rebus et nihil tamen cupere dicentis plus
hercle promovet ad exhortandam parsimoniam sustinendamque inopiam quam Graecae
istorum praestigiae philosophari sese dicentium umbrasque verborum inanes
fingentium, qui se nihil habere et nihil
tamen egere ac nihil cupere dicunt, cum et habendo et egendo et cupiendo
ardeant.
Nessun commento:
Posta un commento