Vereor ne quibusdam bonis viris
philosophiae nomen sit invisum mirenturque in ea tantum me operae et temporis
ponere. Ego autem quam diu res publica per eos gerebatur, quibus se ipsa
commiserat, omnes meas curas cogitationesque in eam conferebam. Cum autem
dominatu unius omnia tenerentur neque esset usquam consilio aut auctoritati
locus, socios denique tuendae rei publicae summos viros amisissem, nec me
angoribus dedidi, quibus essem confectus, nisi iis restitissem, nec rursum
indignis homine docto voluptatibus. Atque utinam res publica stetisset quo
coeperat statu nec in homines non tam commutandarum quam evertendarum rerum
cupidos incidisset! Primum enim, ut stante re publica facere solebamus, in
agendo plus quam in scribendo operae poneremus, deinde ipsis scriptis non ea, quae
nunc, sed actiones nostras mandaremus, ut saepe fecimus. Cum autem res publica,
in qua omnis mea cura, cogitatio, opera poni solebat, nulla esset omnino, illae
scilicet litterae conticuerunt forenses et senatoriae. Nihil agere autem cum
animus non posset, in his studiis ab initio versatus aetatis existimavi
honestissime molestias posse deponi, si me ad philosophiam retulissem.
Nessun commento:
Posta un commento