Dionysius, de quo ante dixi, cum fanum
Proserpinae Locris expilavisset, navigabat Syracusas; isque cum secundissimo
vento cursum teneret, ridens "videtisne" inquit "amici quam bona
a dis immortalibus navigatio sacrilegis detur?". Atque homo acutus cum
bene planeque percepisset, in eadem sententia perseverabat. Qui cum ad
Peloponnesum classem appulisset et in fanum venisset Iovis Olympii, aureum ei
detraxit amiculum grandi pondere, quo Iovem ornarat e manubiis Carthaginiensium
tyrannus Gelo, atque in eo etiam cavillatus est aestate grave esse aureum
amiculum hieme frigidum, eique laneum pallium iniecit, cum id esse ad omne anni
tempus diceret. Idemque Aesculapi Epidauri barbam auream demi iussit; neque
enim convenire barbatum esse filium, cum in omnibus fanis pater imberbis esset.
Iam mensas argenteas de omnibus delubris iussit auferri, in quibus quod more
veteris Graeciae inscriptum esset "bonorum deorum", uti se eorum
bonitate velle dicebat.
Nessun commento:
Posta un commento