Plutarco: «Veni, vidi, vici»

KŽkeÝyen ¤piÆn t¯n  ƒAsÛan, ¤puny‹neto¹ DomÛtion m¢n êpò Farn‹kou toè Miyrid‹tou paidòw ²tthm¡non ¤k Pñntou pefeug¡nai sçn ôlÛgoiw, Farn‹khn d¢ t» nÛkú xrÅmenon Žpl®stvw, kaÜ BiyunÛan ¦xonta kaÜ KappadokÛan,  ƒArmenÛaw ¤fÛesyai t°w mikrw kaloum¡nhw, kaÜ p‹ntaw Žnist‹nai toçw taætú basileÝw kaÜ tetr‹rxaw. Eéyçw oïn ¤pÜ tòn ndra trisÜn ³laune t‹gmasi, kaÜ perÜ pñlin Z°lan m‹xhn meg‹lhn sun‹caw aétòn m¢n ¤j¡bale toè Pñntou feægonta, t¯n d¢ stratiŒn rdhn ŽneÝle: kaÜ t°w m‹xhw taæthw t¯n ôjæthta kaÜ tò t‹xow Žnagg¡llvn eÞw  „RÅmhn prñw tina tÇn fÛlvn M‹tion ¦grace treÝw l¡jeiw: «·lyon, eädon, ¤nÛkhsa.»

¹ Cesare è qui il soggetto sottinteso