M. Cato
consularis et censorious
dicit
publicis iam privatisque opulentis rebus villas suas
inexcultas et rudes
ne
tectorio quidem praelitas
fuisse ad annum usque
aetatis suae septuagesimum.
Atque ibi postea his
verbis utitur:
“Neque mihi” inquit “aedificatio neque
vasum neque vestimentum ullum est manupretiosum neque pretiosus servus neque
ancilla.
Si
quid est,”
inquit
“quod
utar,
utor;
si
non est,
egeo.
Suum cuique per me uti atque frui
licet.”
Tum deinde addit:
“Vitio vertunt,
quia
multa egeo;
at ego illis,
quia nequeunt egere.”
Haec mera veritas Tusculani hominis,
dicentis
egere
se multis rebus
et
nihil tamen cupere
plus hercle promovet
ad exhortandam parsimoniam
sustinendamque
inopiam
quam Graecae istorum praestigiae
dicentium
philosophari
sese
umbrasque verborum
inanes fingentium,
qui
dicunt,
se
nihil habere
et
nihil tamen egere
ac
nihil cupere
cum ardeant
et habendo
et egendo
et
cupiendo
Nessun commento:
Posta un commento