Platone: L’indagine di Socrate

Sk¡casye d¯ Ïn §neka taèta l¡gv: m¡llv gŒr êmw did‹jein ÷yen moi ² diabol¯ g¡gonen. Taèta gŒr ¤gÆ Žkoæsaw ¤neyumoæmhn oêtvsÛ: «TÛ pote l¡gei õ yeñw, kaÜ tÛ pote aÞnÛttetai;   ƒEgÆ gŒr d¯ oëte m¡ga oëte smikròn sænoida ¤mautÒ sofòw Ên: tÛ oïn pote l¡gei f‹skvn ¤m¢ sofÅtaton eänai; Oé gŒr d®pou ceædetaÛ ge: oé gŒr y¡miw aétÒ.» KaÜ polçn m¢n xrñnon ±pñroun tÛ pote l¡gei: ¦peita mñgiw p‹nu ¤pÜ z®thsin aétoè toiaæthn tinŒ ¤trapñmhn.  ‰Hlyon ¤pÛ tina tÇn dokoæntvn sofÇn eänai, Éw ¤ntaèya eàper pou ¤l¡gjvn tò manteÝon kaÜ ŽpofanÇn tÒ xrhsmÒ ÷ti «OêtosÜ ¤moè sofÅterñw ¤sti, sç d' ¤m¢ ¦fhsya.» DiaskopÇn oïn toèton - ônñmati gŒr oéd¢n d¡omai l¡gein, ·n d¡ tiw tÇn politikÇn pròw ùn ¤gÆ skopÇn toioètñn ti ¦payon, Î ndrew ƒAyhnaÝoi, kaÜ dialegñmenow aétÒ - ¦doj¡ moi oðtow õ Žn¯r dokeÝn m¢n eänai sofòw lloiw te polloÝw ŽnyrÅpoiw kaÜ m‹lista ¥autÒ, eänai d' oë: kpeita ¤peirÅmhn aétÒ deiknænai ÷ti oàoito m¢n eänai sofñw, eàh d' oë. ƒEnteèyen oïn toætÄ te Žphxyñmhn kaÜ polloÝw tÇn parñntvn.