Dionysius,
de
quo ante dixi,
cum fanum Proserpinae Locris expilavisset,
navigabat Syracusas;
isque
cum
secundissimo vento cursum teneret,
ridens
inquit
"videtisne amici
quam
bona a dis immortalibus navigatio sacrilegis detur?".
Atque homo acutus
cum
bene planeque percepisset,
in eadem sententia perseverabat.
Qui
cum ad Peloponnesum classem appulisset
et
in fanum venisset Iovis Olympii,
aureum ei detraxit amiculum grandi
pondere,
quo
Iovem ornarat e manubiis Carthaginiensium tyrannus Gelo,
atque in eo etiam cavillatus est
aestate
grave esse aureum amiculum hieme frigidum,
eique laneum pallium iniecit,
cum
diceret
id
esse ad omne anni tempus.
Idemque iussit
Aesculapi
Epidauri barbam auream demi;
neque
enim convenire barbatum esse filium,
cum in omnibus fanis pater imberbis esset.
Iam iussit
mensas argenteas de omnibus delubris auferri,
in quibus
quod more veteris Graeciae inscriptum esset
"bonorum deorum",
dicebat
se
velle
uti
eorum bonitate.
Nessun commento:
Posta un commento