Vereor
ne quibusdam bonis viris philosophiae nomen sit invisum
mirenturque
in ea tantum me operae et temporis ponere.
Ego autem
quam
diu res publica per eos gerebatur,
quibus
se ipsa commiserat,
omnes meas curas
cogitationesque in eam conferebam.
Cum autem dominatu
unius omnia tenerentur
neque esset usquam
consilio aut auctoritati locus,
socios denique summos viros amisissem
tuendae rei publicae
nec me angoribus
dedidi,
quibus essem confectus,
nisi iis restitissem,
nec rursum indignis
homine docto voluptatibus.
Atque utinam res
publica stetisset
quo
coeperat statu
nec in homines cupidos incidisset
non
tam commutandarum quam evertendarum rerum!
Primum enim,
ut facere solebamus
stante re publica
poneremus plus operae
in agendo quam in
scribendo
deinde ipsis scriptis
non ea,
quae nunc,
sed actiones nostras
mandaremus,
ut saepe fecimus.
Cum autem res publica
nulla esset omnino
in qua omnis mea
cura, cogitatio, opera poni solebat,
illae scilicet
litterae conticuerunt forenses et senatoriae.
Nihil agere autem cum animus non posset,
in his studiis ab initio versatus aetatis
existimavi
honestissime
molestias posse deponi,
si me ad philosophiam
retulissem.
Nessun commento:
Posta un commento