Appiano: La rivolta di Spartaco (I parte) [struttura]

Toè d' aétoè xrñnou perÜ t¯n  ƒItalÛan monom‹xvn ¤w y¡aw ¤n Kapæú trefom¡nvn,

Sp‹rtakow Yr—j Žn®r ¦peisen aétÇn ¤w ¥bdom®konta ndraw m‹lista

¤strateum¡now pot¢  „RvmaÛoiw,

¤k d¢ aÞxmalvsÛaw kaÜ pr‹sevw ¤n toÝw monom‹xoiw Ên,

kinduneèsai perÜ ¤leuyerÛaw mllon µ y¡aw ¤pideÛjevw

kaÜ

bias‹menow sçn aétoÝw toçw ful‹ssontaw

¤j¡drame:

kaÛ tinvn õdoipñrvn jæloiw kaÜ jifidÛoiw õplis‹menow

¤w tò B¡sbion örow Žn¡fugen,

¦nya  ¤l¹steue tŒ ¤ggæw,

êpodexñmenow

polloçw Žpodidr‹skontaw oÞk¡taw kaÛ tinaw ¤leuy¡rouw ¤k tÇn ŽgrÇn

êpostrat®gouw ¦xvn OÞnñmañn te kaÜ KrÛjon monom‹xouw.

Merizom¡nÄ d' aétÒ tŒ k¡rdh kat' ÞsomoirÛan

taxç  pl°yow ·n ŽndrÇn:

kaÜ OéarÛniow Gl‹brow,

prÇtow ¤p' aétòn ¤kpemfyeÜw

¤pÜ d' ¤keÛnÄ Pñpliow Oéal¡riow,

oé politik¯n stratiŒn gontew,

Žll' ÷souw ¤n spoud» kaÜ parñdÄ sun¡lejan

(oé g‹r pv  „RvmaÝoi ²goènto

pñlemon, Žll' ¤pidrom®n tina kaÜ lústhrÛÄ tò ¦rgon ÷moion  eänai),

sumbalñntew

²ttÇnto.

OéarinÛou d¢ kaÜ tòn áppon aétòw Sp‹rtakow peri¡spasen:

parŒ tosoèton ·lye kindænou  „RvmaÛvn õ strathgòw aétòw

aÞxm‹lvtow êpò monom‹xou gen¡syai.