Θηραμένης δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ πρέσβεις ἐπανέφερον ταῦτα
εἰς τὰς Ἀθήνας.
Εἰσιόντας δ’αὐτοὺς
ὄχλυς περιεχεῖτο πολύς,
φοβούμενοι
μὴ ἄπρακτοι ἥκοιεν·
οὐ γὰρ ἔτι ἐνεχώρει μέλλειν διὰ τὸ πλῆθος
τῶν ἀπολλυμένων τῷ λιμῷ.
Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀπήγγελλον οἱ πρέσβεις
ἐφ’οἷς οἱ Λακεδαιμόνιοι
ποιοῖντο τὴν εἰρήνην·
προηγόρει δὲ αὐτῶν Θηραμένης,
λέγων
ὡς χρὴ
πείθεσθαι Λακεδαιμονίοις
καὶ τὰ τείχη περιαιρεῖν.
Ἀντειπόντων δέ τινων αὐτῷ,
πολὺ δὲ πλειόνων
συνεπαινεσάντων,
ἔδοξε
δέχεσθαι τὴν εἰρήνην.
Μετὰ δὲ ταῦτα Λύσανδρός τε κατέπλει εἰς τὸν Πειραιᾶ
καὶ οἱ φυγάδες κατῇσαν
καὶ τὰ τείχη κατέσκαπτον ὑπ’αὐλητρίδων πολλῇ προθυμίᾳ,
νομίζοντες
ἐκείνην τὴν ἡμέραν τῇ Ἑλλάδι
ἄρχειν τῆς ἐλευθερίας.
Nessun commento:
Posta un commento