«Sine,
priusquam complexum
accipio,
sciam»
inquit,
«ad hostem an ad filium venerim,
captiva materne in castris tuis sim.
In
hoc me longa vita et infelix senecta traxit,
ut exulem te, deinde hostem viderem?
Potuisti
populari hanc terram,
quae te genuit
atque aluit?
Non
tibi
quamvis infesto animo
et minaci perveneras
ingredienti fines
ira
cecidit?
Non,
cum in conspectu Roma fuit,
succurrit
“Intra
illa moenia domus ac penates mei sunt, mater, coniunx liberique”?
Ergo
ego nisi peperissem,
Roma
non oppugnaretur;
nisi filium haberem,
libera
in libera patria mortua essem.
Sed
ego possum
nihil iam pati nec tibi
turpius nec mihi miserius
nec,
ut sim miserrima,
diu
futura sum;
de his videris,
quos,
si pergis,
aut inmatura mors aut longa servitus manet.»
Uxor deinde ac liberi
amplexi,
fletusque
ab omni turba mulierum ortus
et
conploratio sui patriaeque fregere tandem virum.
Nessun commento:
Posta un commento