«Sine,
priusquam complexum accipio, sciam» inquit, «ad hostem an ad filium venerim,
captiva materne in castris tuis sim. In hoc me longa vita et infelix senecta
traxit, ut exulem te, deinde hostem viderem? Potuisti populari hanc terram,
quae te genuit atque aluit? Non tibi quamvis infesto animo et minaci perveneras
ingredienti fines ira cecidit? Non, cum in conspectu Roma fuit, succurrit “Intra
illa moenia domus ac penates mei sunt, mater, coniunx liberique”? Ergo ego nisi
peperissem, Roma non oppugnaretur; nisi filium haberem, libera in libera patria
mortua essem. Sed ego nihil iam pati nec tibi turpius nec mihi miserius possum
nec, ut sim miserrima, diu futura sum; de his videris, quos, si pergis, aut
inmatura mors aut longa servitus manet.» Uxor deinde ac liberi amplexi,
fletusque ab omni turba mulierum ortus et conploratio sui patriaeque fregere
tandem virum.
Nessun commento:
Posta un commento