Historia
quoque
alere oratorem quodam uberi iucundoque suco
potest;
verum et ipsa sic est legenda,
(che forma verbale riconosci?)
(come va qui reso et?)
ut sciamus,
plerasque eius virtutes oratori esse vitandas.
(anche qui quale forma
verbale compare? Quindi qual è la funzione sintattica di oratori?)
Est enim proxima poetis,
et
quodam modo carmen solutum
est,
et
scribitur
ad narrandum
non ad probandum,
(quale modo riconosci?
che valore ha qui?)
totumque
opus
non ad actum rei
pugnamque praesentem,
sed ad memoriam posteritatis et ingenii famam
componitur;
ideoque
et verbis remotioribus et liberioribus figuris narrandi taedium evitat.
(osserva il sintagma sottolineato)
(attenzione al grado degli aggettivi; osserva che manca il secondo termine
di paragone)
Itaque,
ut dixi,
(ha valore incidentale)
neque
illa Sallustiana brevitas,
qua nihil potest
(che pronome
riconosci? a cosa si riferisce? per la sua funzione sintattica osserva che
nella proposizione compare perfectius)
apud aures vacuas atque
eruditas esse
perfectius,
apud occupatum variis
cogitationibus iudicem
et saepius ineruditum
captanda
nobis est;
neque illa Livii lactea ubertas satis docebit
eum,
qui non speciem expositionis, sed fidem quaerit.
(che pronome
riconosci? a chi si riferisce?)
Adde
quod M. Tullius ne Thucydidem quidem aut Xenophontem
utiles oratori putat,
(qui non è usato come
relativo, ma come…)
(osserva la
congiunzione composta ne … quidem)
quamquam existimet
illum “bellicum canere”,
huius ore “Musas esse locutas”.
(quali sono i diversi
soggetti delle due proposizioni precedenti?)
(quindi ore che funzione sintattica ha?)
Nessun commento:
Posta un commento