Σέλευκος
ὁ Καλλίνικος ἐν τῇ πρὸς Γαλάτας μάχῃ πᾶν ἀποβαλὼν τὸ στράτευμα καὶ τὴν δύναμιν,
αὐτὸς περισπάσας τὸ διάδημα καὶ φυγὼν ἵππῳ μετὰ τριῶν ἢ τεττάρων ἀνοδίαις καὶ
πλάναις πολὺν δρόμον, ἤδη δι᾽ἔνδειαν ἀπαγορεύων ἐπαυλίῳ τινὶ προσῆλθε, καὶ τὸν
δεσπότην αὐτὸν εὑρὼν κατὰ τύχην ἄρτον καὶ ὕδωρ ᾔτησεν. Ὁ δὲ καὶ ταῦτα καὶ τῶν
ἄλλων ὅσα παρῆν ἐν τῷ ἀγρῷ δαψιλῶς ἐπιδιδοὺς καὶ φιλοφρονούμενος ἐγνώρισε τὸ
πρόσωπον τοῦ βασιλέως, καὶ περιχαρὴς γενόμενος τῇ συντυχίᾳ τῆς χρείας οὐ κατέσχεν
οὐδὲ συνεψεύσατο βουλομένῳ λανθάνειν, ἀλλ᾽ἄχρι τῆς ὁδοῦ προπέμψας καὶ
ἀπολυόμενος «Ὑγίαινε» εἶπεν «ὦ βασιλεῦ Σέλευκε». Κἀκεῖνος ἐκτείνας τὴν δεξιὰν
αὐτῷ καὶ προσελκόμενος ὡς φιλήσων, ἔνευσεν ἑνὶ τῶν μετ᾽αὐτοῦ ξίφει τὸν τράχηλον
ἀποκόψαι τοῦ ἀνθρώπου.
Nessun commento:
Posta un commento